ONDERWEG
Er staan prachtige, kwarrige bomen op de hoogte. Aan de over
zijde van de Rhöne wachten de bergen. Het kerkje was eens toe
vluchtsoord (en eigendom) van een baron De Rosen...
Wim wordt gecremeerd in Middelburg, zonder toespraak of
gebed, met het Adagietto van Mahler, strak in het zwart. Toen we
in Venetië waren, is er druk over Thomas Mann gesproken, het
strandje, de muziek die uitwaaiert over de lagune, Der Tod in
Venedig, een stad die verkommerd in de golven glijdt, Tadzio,
Mahler. Het was zijn muziek.'
De dood van Wim Riemens, fotograaf, is voor velen in Zeeland
een schok geweest. De reacties bij de familie, bij de Courant ook,
maakten duidelijk hoezeer hij als de fotograaf van Zeeland werd
beschouwd. In de zomer van 1997 is dat bevestigd. De Zeeuwse
prijs voor Kunsten en Wetenschappen, nog bij zijn leven toege
kend, werd posthuum uitgereikt bij de opening van een drietal
tentoonstellingen in Middelburg. Het boek 'Locaties/On the spot'
84
