moet daar tussen de Deensdegelijke tralies door hebben
kunnen uitzien over een Joods kerkhof... We logeren op beproef
de stand en niet zonder omhaal, in D'Angleterre. Daar zou de
bikkel van opgekeken hebben. Morgen door al dat zwalpende
geel van de koolzaadvelden naar Korsor, naar het campagne-
huisje van de Parijse dokter.
Na de middag gingen we noordwaarts, langs de bierfabrieken,
de strandweg en de buitenhuizen aan de Sont, naar
Rungstedlund. Daar is verwijld bij het graf van Karen Blixen.
Het is voor Wim een zeer geliefde plek: het stijlvolle huis,
de Blauwe Regen, de begroeide poort naar de Sont, het achter
terrein waar op de heuvel van de dichter Ewald het graf ligt
van de barones Von Blixen-Finecke-Dinesen.
Een platte steen met 'Karen Blixen' en een
bosje tulpen. Wonderschone bomen tegen
een waterdunne lucht. De eeuwigheid is
te fotogaferen.
We wandelen terug over de 'broen over
dammen'. In het huis dat sinds vorige week
een museum is, ontdekt heer Riemens dat
het reizend schrijfmasjientje dat Den
afrikanske Farm en Vinter-Eventyr blad
voor blad en met moeite afstond, identiek
is aan het gekoesterde Riemens-masjientje
in de Middelburgse Breestraat. Ootmoed en
lieflijke Vreugd! Het volgende museum heet Louisiana: Henry
Moore aan het water en de halve wereld binnen.
(28 mei, 1991)
91