moet daar tussen de Deensdegelijke tralies door hebben kunnen uitzien over een Joods kerkhof... We logeren op beproef de stand en niet zonder omhaal, in D'Angleterre. Daar zou de bikkel van opgekeken hebben. Morgen door al dat zwalpende geel van de koolzaadvelden naar Korsor, naar het campagne- huisje van de Parijse dokter. Na de middag gingen we noordwaarts, langs de bierfabrieken, de strandweg en de buitenhuizen aan de Sont, naar Rungstedlund. Daar is verwijld bij het graf van Karen Blixen. Het is voor Wim een zeer geliefde plek: het stijlvolle huis, de Blauwe Regen, de begroeide poort naar de Sont, het achter terrein waar op de heuvel van de dichter Ewald het graf ligt van de barones Von Blixen-Finecke-Dinesen. Een platte steen met 'Karen Blixen' en een bosje tulpen. Wonderschone bomen tegen een waterdunne lucht. De eeuwigheid is te fotogaferen. We wandelen terug over de 'broen over dammen'. In het huis dat sinds vorige week een museum is, ontdekt heer Riemens dat het reizend schrijfmasjientje dat Den afrikanske Farm en Vinter-Eventyr blad voor blad en met moeite afstond, identiek is aan het gekoesterde Riemens-masjientje in de Middelburgse Breestraat. Ootmoed en lieflijke Vreugd! Het volgende museum heet Louisiana: Henry Moore aan het water en de halve wereld binnen. (28 mei, 1991) 91

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 1997 | | pagina 93