ARTS ZONDER GRENZEN
risico, maar zij hield vol zoodat ik tenslotte besloot om te zien of er een
mogelijkheid was. De Chef van het hospitaal en de Chef van het Roode Kruis
Zeeland verklaarden geen bezwaar te hebben als ik de poging wilde wagen,
er aan toevoegend dat ik zeer welkom zou zijn als het mislukte. Annie ging
het allernoodigste inpakken en ik zag een lichtpunt in de aangename her
innering aan de kennismaking van dien morgen met de Middelburgsche
juristen. Ik vond ze aan tafel met hun egaden en niettegenstaande de
protesten van de laatsten verklaarden twee der heeren, Mr Bloemers en
Mr van de Minne, een verlamd man met een stok, zich onmiddellijk [sic]
bereid ons naar Vlissingen te rijden langs de Westkust. Wij vertrokken om
half acht en drie kwartier later werden wij met onze bagage neergezet, vlak
bij het veer in Vlissingen, waarna zij afscheid namen en full speed terug
reden. Ik liet Annie bij de bagage en ging poolshoogte nemen. De achter
hoede van het Fransche leger, bestaande uit camions, paarden, kanonnen,
en een paar duizend soldaten vormden een chaos, die over de Schelde moest
worden gebracht, door heen en weer varende Fransche mijnenvegers, daar
onze ponten al dagenlang gezonken waren. Duitsche vliegtuigen passeerden
en schoten met mitrailleurs en het geheel was een bende maar zonder paniek;
de poilus [soldaten] waren volkomen kalm. Onderwijl was Annie aange
sproken door een vermoeide en bebloede en bejaarde Fransche generaal die
haar vroeg: 'Mais qu'est-ce que vousfaites ici, ma petite?' Waarop zij ern
stig antwoordde: 'Mon mari est aller chercher un porteur.' 'Alsof er geen
oorlog is,' riep de brave man uit. Daarna dirigeerde hij haar naar een klein
hotel aan de kant van de weg en drukte haar op het hart daar te blijven tot
hij later misschien iets voor ons kon doen. Daar vond ik haar toen ik vrij
pessimistisch van mijn onderzoekingstocht terug kwam. De logementhouder
verzekerde mij dat er geen kans was om over te steken en hij adviseerde
mij om naar de Visschers-haven te gaan en daar een visschersboot te huren.
Hij bood me een fiets aan en - hoewel ik sinds 1920 niet meer gefietst had
Gewonde Franse solda
ten in het Rode Kruis
hospitaal te Domburg.
Geheel rechts staat
mevrouw M. van 't
Hoff-Calou, de Franse
Florence Nightingale.
121
