ONINKLIJKE ZEELANDIA
expeditie, later trok het in bij de firma C.J. van Houten in Weesp.
Ondanks een groot gebrek aan woningen wist Zeelandia het perso
neel onder te brengen. Kees Kloet bleef met een kleine ploeg achter
in Zierikzee, de rest ging naar Leeuwarden, Rotterdam of Weesp.
De familie Doeleman vond onderdak in Naarden. Telefonisch bleef
er contact met Zierikzee tot in september. Toen de verbinding daarna
uitviel werd een bescheiden deel van de productie in Amsterdam
bij de firma J.A. Luyck's ondergebracht. In november volgde een
fabricageverbod voor bakkerijgrondstoffen, waarop het bedrijf
volledig stil kwam te liggen.
Van de 7000 inwoners van Zierikzee bleven er zo'n 800 achter.
Die hebben het, zeker na november 1944 niet gemakkelijk gehad.
Men kende geen hongerwinter, zoals in Holland. Er kon wat groente
geteeld worden in de tuinen, een varken worden gemest met
Zeelandia-grondstoffen, die toch niet meer gebruikt konden worden.
Men probeerde ervan te maken wat er van te maken viel. In het kan
toor van Zeelandia werden kerkdiensten georganiseerd, Zeelandia-
personeel schilderde de gasfabriek op, er werd zelfs wat aan sport
gedaan en men trachtte plunderingen te voorkomen, hetgeen helaas
niet altijd lukte. De naar Holland verhuisde personeelsleden hadden
het overigens in die winter heel wat slechter getroffen. Dat gold ook
voor de familie Doeleman. Joop Doeleman, de jongere broer van
Herman, die bij Zeelandia als stafmedewerker onder andere het
wagenpark en de gebouwen beheert, vertelt het verhaal hoe zijn
grootvader voor honderd gulden - net zoveel als eertijds voor het
Gebrandschilderd raam
in de ingangshal van
het hoofdkantoor,
Poststraat I I
"Aangeboden aan de
directie door het
personeel van Zeelandia
H. j. Doeleman N.V. ter
herinnering aan en als
dank voor haar mede
leven tijdens evacuatie
van Zierikzee. Februari
1944 - Juni 1945."
1 .«rum
«fes
- '-JhUjWLl
77
