JOHAN WILLEM WEUG Hopman Luitwieler met stafkaart, kaartafstands- meter, kompas en pad- vindershoed. De insiders noemden de groep die zich bezighield met het maken van stafkaarten voor de geallieerden 'de kaartclub'. tip van een Duitse Hauptmann dat hij inlichtingen had en dat hij Luitwieler wilde ontmoeten op een geheime plaats op een doodlopend landweggetje naast Steenhove op de weg van Middelburg naar Koudekerke. Hij wist dus kennelijk dat Luitwieler in het verzet zat, zodat het een hinderlaag kon zijn. Maar na een uitgebreide discussie over wat het erewoord van een Duitse officier waard was, werd besloten toch op de uitnodiging in te gaan. Dit leidde tot een maandelijkse ontmoeting. De Hauptmann was in vredestijd bedrijfsleider op een passerfabriek in Dresden en werkte nu op Dam 6 in Middelburg. Daar kwamen anonieme verradersbrieven binnen over adressen waar zich onderduikers bevon den en waar men een radio had waarmee men luisterde naar de verbo den zender van de B.B.C. De Hauptmann overhandigde die brieven iede re maand aan Luitwieler. In een jaar tijd ongeveer 450! Ondertussen merkten de verraders dat op die anonieme tips nooit acties van de S.D. (Sicherheits Dienst) volgden, zodat ze contact opnamen met de Gestapo in Rotterdam. Deze stelde een onderzoek in Middelburg in, maar kon deze brieven in het dossier niet vinden. De verantwoordelijke man, onze Hauptmann, werd ontwapend en aangezegd dat hij naar een strafbatal- jon aan het oostfront zou worden overgeplaatst om daar alsnog eervol te kunnen sneuvelen. Hij zag nog kans om afscheid te nemen van Luitwieler en Weug, die als aandenken een fraaie stokpasser in doos ont ving. Na de oorlog hoorden zij de trieste afloop van zijn weduwe. Luitwieler hield er rekening mee dat de Hauptmann zou doorslaan om zijn hachje te redden, zoiets had in Zeeland al eerder slachtoffers gemaakt. Hij hield zich een poosje gedeisd, alle belastend materiaal werd verbrand en Weug moest op zoek naar een nieuw onderduikadres, dat werd gevonden in Krabbendijke. Dat speet Luitwieler vreselijk, want Weug had zich onmisbaar gemaakt in het organiseren van het onder- 197

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 2000 | | pagina 199