MEER DAN HONDERD JAAR LOONTJEN
Alexander Loontjens, die
voluit Alexander Hector
heet. Zo draagt ook hij de
naam van zijn grootvader.
De "mooie" kamer
in 1916. Toen in
gebruik als eetkamer.
de 19e-eeuwse ingrepen onder bouwheer Paspoort van Grijpskerke.
Bijzonder in die kamer, die ooit als eetkamer diende, is het gerestaureer
de imitatiegoudleren behang en het decoratief gestukadoorde plafond in
Louis XIV-stijl. In de kasten komen nog vroegere architectonische ele
menten terug.
Wie zich in het verleden van dit pand ingraaft krijgt verrassende inkijkjes
in de regionale en nationale geschiedenis. Hier hebben kooplieden en
regenten gewoond. Hier hebben gasten van nationale betekenis gelo
geerd, van Stadhouder Willem V tot Prins Bernhard. De laatste in 1944.
Dat was bij de bevrijding.
Oorlogsjaren
De bevrijding van een oorlog, die voor Middelburg in mei 1940 begonnen
was met een desastreuze brand. Als Hector Loontjens senior nog geleefd
had, hadden de beelden, die hij op zijn netvlies had gekregen hem onge
twijfeld doen herinneren aan Antwerpen 1914. Zijn weduwe verbleef in
Vrouwenpolder en kon van daaruit de rookwolken zien. Middelburg
was, net als Vlissingen, kort tevoren grotendeels ontruimd vanwege de
dreiging dat het gevechtsterrein zich naar deze steden zou verplaatsen.
De Middelburgse burgemeester Van
Walré de Bordes had in de PZC van
14 mei de burgers het advies gegeven de
stad te verlaten. Daar hebben duizenden
gehoor aan gegeven, met als gevolg dat ze
vanuit de Walcherse dorpen op 17 mei
hun stad hebben zien branden en ze niet
in de gelegenheid waren om kleine brand
jes te blussen. Hoe groot de verwoesting
door bommen, granaten en vooral het
vuur was, is nog steeds gemakkelijk in het
stadsbeeld waar te nemen. Het pand van
Loontjens bleef echter gespaard. Van het
Nederlandsch Koffiehuis aan de Grote
Markt kon dat niet gezegd worden. Het
vond gedurende de oorlog en de jaren
erna tot 1952 onderdak in een gedeelte
van het pand van Loontjens en wel in de
toonzalen aan de voorzijde op de begane
grond. In de kelder hebben tijdens lucht
alarm en beschietingen in die oorlogsjaren
tientallen mensen geschuild. Emilie
Loontjens woonde met de kleine Hector
en de inwonende huihoudster Jeane Rijk
in het achterhuis. De kinderen Fieke
(1926), Stan(1929) en Isabel (1932) waren
er alleen tijdens de schoolvakanties van
27
