HET ZEELAND BEELD VAN HANS WARREN
Vanuit Kloetinge hervindt en herschikt Hans Warren de samenstellende
delen van zijn Zeelandbeeld. Hij onderneemt de reis naar Borssele, maar
heeft zelfs moeite met het vinden van de plaats waar zijn zeehuis stond.
Geen enkel IJsselsteentje wijst de weg. Ellewoutsdijk is de oorlog geha
vend ontkropen. De Calandpolder is niet meer. Als jongen vond hij er het
Calandklokje dat uitgestorven werd gewaand; het bracht zijn naam in de
Flora, een klein saluuut aan een beheerder van het Toekruid der Barmen.
De schaapherder Ringelberg zette er op een plat schip zijn kudde over,
van de Oranjeplaat die in gewone taal Het Plaetje heette, naar de dijk van
de Calandpolder. Er liepen kreken, er groeide spartina en de vloed kon er
verraderlijk snel oplopen. Erremuënaers raapten er kruukels en meeuwen
eieren. Er lagen afgedankte Liberty-schepen, grote, donkerdreigende sil
houetten in dat voorgeborchte van de scheepshel. De draglines van Van
't Westeinde maakten er een einde aan. Er zou goudgeel graan gaan gol
ven rond gloednieuwe boerderijen. De zeedijk zou een binnendijk wor
den met nutteloze Muraltmuurtjes op de kruin. Er zou een Zeeuwse costa
ontstaan met pleizierboten, een camping, een surfparadijs, een rondvaart-
route. Er zou nieuwe natuur gecreëerd worden met veel water, zicht op
Veere, zicht op vogels in veelvoud, halfwilde paarden en dito runders. Er
zou een vliegveld komen dat een luchthaven moest worden: Zeeland
Airport, zweven boven de peeën, de juun, petaoten, geeste, terreve en
een busseltje kampeertenten. Er wordt thans tweemotorig gestart: de wie
len uit het gras, naar London, Roma, Nice en Frankfurt, naar
Zestienhoven en Deurne.
(foto: Winn Riemens)
117
