HET ZEELAND BEELD
VAN
HANS
WARREN
Calandpolder
Lauw en haast tastbaar, teer van buitengeuren,
omvangt de morgenwind ons in de brede geulen.
Het water flitst tussen de bleek goudgrijze zanden
als blauw en groen geslepen spikkelende vlammen.
Ons lichaam hebben we weer vrij gegeven.
Bevrijdend is het zand dat om de enkels sluit.
Alles is zo vertrouwd, de wind te voelen leven
rondom het glanzend bruine van je gladde huid.
Ik wil geen paradijs dan deze lage velden
vol paarse gloed van bloemen langs het grijze gras,
met aan de hoge rand de onmetelijke ruimten
van zand en stroomgebied trillend in zonneglans.
Soepel en stroef van vel voegen zich je leden
in mijn omhelzing en je schouders smaken zilt
naar golvenzout. Zo staan wij, hoog en vrij verrezen
boven de vlakten in de verre zomerwind.
Zo las en klonk het in de Pastorale die naar Scarlatti en Alain-Fournier
wijst. Het filter van de tijd toont 't Zelve anders:
119
