HET ZEELAND BEELD VAN HANS WARREN
Hans Warren plaatst zijn Afscheid van de Winter in dit park van het
weggeschoten Zorgvlied, waar de godinnen hun koud bestaan vonden
en de moeder van Eros wordt omkranst met duif en mus, de bekoorlijke
zwaan, mossel en dolfijn, mirte en linde.
Als hondéhaar stug verwarde vlokken
weerstreeft donkergroen watermos
het stromende glashelder lokken
van beken uit het ijs verlost.
Kijk in die voorjaarszon gevangen
naar je weerkaatste somberheid:
winterbont, bleek gezicht, omhangen
door lokken waar luw wind in vrijt,
fluisterend ondeugende geruchten,
brengend als ver fonteingesproei
vlagend uit blauwe blauwe luchten
leeuweriks tinkelend gestoei.
Zie die doelloos geschoeide handen,
hoor dat sprankelend vrij geluid
wees geen dood beeld in de landen
als Aphrodites marmeren huid
aan borsten en geheven armen
reeds bloost van inwendige gloed.
De duiven zijn neer komen zwermen
en baltsen koerend om haar voet.
Ellewoutsdijk, het heel
ten halve, een gedeelde
oplossing voor het voor
malige kasteel Zorgvlied
(foto: Wim Riem ens).
124
