Leven tot het laatst FRANK MOL 1957-2000 elf keer in diverse plaatsen in Nederland werd uitgevoerd. Deze groots opgezette, Nederlandstalige opera, die binnenkort door Donemus gepu bliceerd zal worden, is een vrije bewerking van het toneelstuk Gaslight van Patrick Hamilton. Tekenend voor Franks muzikale veelzijdigheid is dat hij ook nog aan ver schillende andere projecten heeft gewerkt. Een van de meest in het oog springende is zijn activiteit als pianist/improvisator bij zogenaamde 'stomme' films in het Nederlands Filmmuseum. Zeker voor een klassiek geschoold musicus kon hij bijzonder goed improviseren. Frank was altijd met muziek bezig, dat leek vanzelf in hem omhoog te borrelen. Ik herinner me dat hij tijdens een gezamenlijke fietstocht door Frankrijk ineens de melodie van een viool begon te zingen van een com positie waar hij toen mee bezig was."Fuister", zei hij dan, "de celli spelen dan dit en dat daartegenin". En enthousiast zong hij dan de cello-partij. Zelfs in het ziekenhuis heeft hij nog gecomponeerd. Als Frank achter een piano ging zitten, dan wist je dat het goed was, dat het een mooie avond zou worden. En hoevelen hebben in het verleden niet het geluk gehad aanwezig geweest te zijn bij de heerlijke muziekda gen die Frank bij hem thuis in Amsterdam en bij zijn gastvrije buren organiseerde? Aan het einde van zijn leven heeft Frank nog mogen meemaken hoe hij erkenning kreeg voor zijn muzi kale talent: aan de ene kant heeft hij intens genoten van zijn baan als pianist bij het Concertgebouworkest, aan de andere kant heeft hij nog net voordat zijn ziekte zich openbaarde te horen gekregen dat hij - in ieder geval voorlopig - benoemd zou worden als pianodocent aan het Conservatorium in Utrecht. Dat heeft hem veel voldoening geschon ken, hoe wrang het ook is dat hij dit niet meer ten uitvoer heeft kunnen brengen. Steeds opnieuw dringt de vraag zich op waarom zo'n bijzonder iemand zo vroeg moest sterven, een jongen die zo hartelijk was, zo creatief en vol levenslust. Maar toch, bij alle verbijstering en wan hoop over Franks dood is er ook troost. Ik ben heel erg blij dat Frank 149

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 2001 | | pagina 151