FRANK MOL 1957 2000
een uitgebreide foto-sessie gemaakt en meende die in z'n geheel aan mij
te moeten tonen. Ik kende de bruid niet en ook de bruidegom niet, laat
staan hun ooms en tantes. Het kostte heel wat moeite om Frank in al
zijn enthousiasme dan duidelijk te maken dat je niet alle honderden
foto's hoefde te zien om toch een beeld te krijgen van wat hij daar had
meegemaakt. Frank was heel bijzonder, maar hij had - goddank - zijn
menselijke trekjes.
Dat Frank zo intens van het leven heeft genoten bewijzen ook de vele
reizen die hij zeker de laatste tien jaar van zijn leven heeft gemaakt. Hij
bezocht o.m. Nieuw-Zeeland, Taiwan, Martinique, de Verenigde Staten,
Italië en Spanje, vaak verschillende keren. Soms waren het vakantie-rei
zen, maar vaak waren er ook muzikale gebeurtenissen aan gekoppeld,
zoals concerten of het geven van pianolessen in Madrid. Gelukkig ben ik
ook zelf zeker zo'n tien keer met Frank op vakantie gegaan. Wat steeds
opviel was zijn enthousiasme, zijn brede interesse en ook zijn enorme
talent voor taal. Toen wij bijvoorbeeld samen in Spanje waren en ik net
met moeite het 'goedemorgen' en 'dankjewel' in het Spaans onder de
knie begon te krijgen, was het jaloers makend om te ervaren dat Frank
al behoorlijk met die taal uit de voeten kon. Het leren van een taal was
voor hem geen doel op zich, maar duidelijk een middel om met de men
sen te kunnen praten. Naarmate ik hem langer kende, kreeg ik steeds
meer het idee dat bij hem uiteindelijk vrijwel alles draaide om communi
catie. Frank was bijzonder open en communiceerde met Jan en alleman.
Waar hij kwam, daar gebeurde wat. Als je met hem op een terras zat,
had je vaak binnen vijf minuten een gesprek met andere mensen.
Als hij in de tram een leuk iemand zag, stapte hij erop af en stelde voor
om wat te gaan drinken. Maar ook zijn muziek en gedichten waren voor
hem toch vooral een manier om te communiceren, dat was levensbehoef
te nummer een.
En nu is Frank niet meer onder
ons. Aan die gedachte kan ik maar
niet wennen. Wat mis ik hem vre
selijk, ik denk nog iedere dag
meerdere keren aan hem. Maar bij
alle gemis en verdriet overweegt
toch vooral het gevoel dat ik heel
erg blij ben dat ik zo'n mooi mens
van zo nabij gekend heb. Frank is
niet dood, hij is voor altijd bij ons.
152
