FRANK MOL 1957 2000
Er is een einde aan de zee,
er is een einde aan het water,
er is een einde aan de lucht,
er is geen einde aan mij.
geen einde aan de zucht
die al het leven van de wereld in zich droeg;
niemand die mij vroeg
waarom ik op aarde kwam
en waarvandaan - ik nam
mij voor het leven uit te leven,
geen richting te geven
dan waarheen het mij zou dragen
en slechts te vragen om te vragen
ik ben er altijd geweest,
aarde of geest
dag, jaar, eeuw, leeuw
of schorpioen
ik zal er altijd zijn
foton of golf:
doorlopende lijn.
ik stort mij nu op dit winterseizoen.
Frank Mol
153
