DE ZEEUWSE VERDRONKEN DORPEN
verdronken dorpen gerekend, omdat de huidige plaatsen van die naam
een andere locatie hebben dan de verdronken voorgangers.
Twijfelgevallen zijn ook 'gedeeltelijk' verdronken dorpen of dorpen die
(mede) door de ellende van herhaaldelijke overstromingen verlaten zijn.
Een heel dubieus geval is bijvoorbeeld Vinninghe of Vinningen, waarvan
de kerk omstreeks 1608 is afgebroken en waarvan de locatie is 'opgeslokt'
door Hoedekenskerke (noordzijde Havenstraat). Vinninghe is eerder te
classificeren als wiistung dan als verdronken dorp.
Grote thema's en grote vloeden
Het verhaal van de middeleeuwse verdronken dorpen is niet los te
zien van andere grote thema's in de historische geografie van Zeeland:
de algemene nederzettingsgeschiedenis en het eeuwen overspannende
verhaal van inpolderingen en van landverlies door reeksen vloeden en
militaire inundaties. Deze Zeeuwse thema's zijn weer verweven met
West-Europese macro-ontwikkelingen zoals de bevolkingsexplosie in de
twaalfde eeuw. Gevolg hiervan in onze contreien was het streven naar
landaanwinning en de snelle aanwas van nederzettingen. Sinds ongeveer
1150 zien we de vorming van talrijke ambachtsheerlijkheden en de stich
ting van parochies, die in Zeeland tot in de veertiende eeuw precies met
deze ambachten samenvielen.
Een ander, tot de dag van vandaag geldend fenomeen is de gestage kust-
afslag. Het lot van landinwaarts opgeschoven plaatsen zoals Westkapelle
illustreert hoe dit verschijnsel bijvoorbeeld op middeleeuws Walcheren
zijn tol heeft geëist.
Belangrijke stormvloeden grepen plaats in 1014 en 1134; de laatste vorm
de met de West-Europese bevolkingsexplosie een belangrijke reden voor
grootscheepse bedijkingsactiviteiten. Het hele veengebied tussen Maas en
Opgraving te Hannekens-
werve (West Zeeuwsch-
Vlaanderen), 1964
(SCEZ Archeologie).
190
