Het poolgevoel
MET KO DE KORTE OCEANWIDE
Is zijn liefde voor de wijdsheid en oneindigheid van de poolgebieden
een reactie op dat geloof, opper ik nogal obligaat. Dan, na vijf minuten
praten al, blijkt dat Ko de Korte een vrij en onafhankelijk denkende man
is. "Nee, ik heb nooit de behoefte gehad om me af te zetten tegen mijn
ouders of tegen de kerk. Ik kies in het leven de dingen die ik leuk vind,
mijn keuzes zijn dus positief en niet gebaseerd op het gevoel me ergens
tegen af te moeten zetten. Ik zie de kerk als een instituut, een subcultuur
en elke subcultuur heeft zo zijn regels. Kijk maar naar de Islam of een
politieke partij. Mijn liefde voor de pool en de zee? Ik woonde op een
paar kilometer van de zee bij Zoutelande, misschien heeft dat een rol
gespeeld en ik had een oom, oom Cor die was zeeman. Dat zag je soms
in zo'n boerenfamilie. Ik heb hem trouwens nooit ontmoet."
Waar hij wel vanaf wilde was de geestelijke dwang die hij in de kerk
ervoer.
"Dingen die je moest doen en die je gevoelsmatig niet wilde. Misschien
kom je daar wel nooit vanaf, maar dat is wat ik nastreef, ruimte en vrij
heid om me heen maar ook ruimte in mijn denken. Natuurlijk heeft mijn
liefde voor de landschappen van de poolgebieden en de zee daarmee te
maken. In bossen ook al is het tropisch regenwoud voel ik me niet op
mijn gemak, ik wil altijd naar de rand. Ruimte, want woestijnen vind ik
ook prachtig. Onlangs ben ik voor het eerst van mijn leven in Zwitser
land geweest. Ik vind het maar een krap land. En de mensen denken ook
wat krap. Dat hoort misschien bij elkaar. Wat me nu specifiek fascineert
in het noorden, dat is moeilijk uit te leggen. Net zo min als je goed kunt
uitleggen waarom je van Bach of John Lee Hooker of van de kleur rood
houdt. En wie die vraag stelt moet ontvankelijk zijn voor het antwoord
om dat te kunnen begrijpen. Tot voor kort dacht ik werkelijk dat iedereen
die in de poolgebieden komt, er onmiddellijk van zou houden. Onlangs
bleek hoe ik me daarin vergiste."
"In de zomer van 1998 liet ik me met een vriend door een Twin Otter
vanuit IJsland afzetten op Peary Land, het meest noordelijk puntje van
Groenland. Zo'n vliegtuig heeft maar 300 meter nodig om te landen en
te starten. Peary Land is het meest noordelijke vasteland op aarde en dat
voel je, zo ongerept. Je komt in dalen waar nog nooit een mens geweest is.
Mijn vriend vond er niets aan. Hij miste de spectaculaire dieren die hij
gewend was beeldvullend te fotograferen, zoals in Afrika. "Zie je die
muggen dan niet", probeerde ik nog. Maar we konden ons gevoel over
het gebied niet delen. Ik vond het gewoon hilarisch."
Ko gaat naar de Christelijke Scholengemeenschap in Middelburg. Na zijn
Middelbare school gaat hij in 1961, 18 jaar oud, biologie studeren aan de
Vrije Universiteit in Amsterdam. Zijn ouders zijn daar bij uitzondering
niet tegen, want in deze kringen vinden ze de VU maar verdacht, een
christelijk imago, maar ze geloven er wel in de evolutie. "Dan kun je nog
beter naar een openlijk goddeloze universiteit gaan, dan is tenminste
204
