MET KO DE KORTE OCEANWIDE
drank en ze kennen een hoog percentage zelfmoorden." Voor de eerste
en enige keer in ons gesprek is er bij Ko sprake van enige opwinding.
"Dan komen er toeristen en die zijn dan bij het zien van de eskimo's
diep teleurgesteld want ze zitten niet meer in kajaks van dierenhuiden
om romantisch met een harpoen op walrussen of zeehonden te jagen."
"Dat is natuurlijk onze schuld dat ze een drankprobleem hebben en
zoveel zelfmoord plegen, dat hebben wij ze aangedaan"zeggen de
toeristen dan.
"Kijk, dat vind ik nou typerend voor onze Noordeuropese cultuur, dat
we ons schuldig voelen over dat soort ontwikkelingen. Toen ik bij hun
leefde, begon ik ook wat te drinken. Het maakt emoties los die waar
schijnlijk anders wel op een andere manier naar buiten waren gekomen.
De Groenlanders zelf vonden overigens ook dat ze een drankprobleem
hadden, namelijk een tekort aan drank," zegt Ko met een klein glimlachje
om de lippen.
Het is een voorbeeld van de grote tolerantie die Ko de Korte eigen is,
hij neemt waar maar oordeelt niet.
In de jaren zeventig leidt Ko een leven van onderzoek in Arctische stre
ken, steeds met kortlopende contracten en beurzen van het Zoölogisch
Museum van de Universiteit van Amsterdam. Hij zit in de jaren '77 en
'78 voor lange periodes op de Galapagos-eilanden (Ecuador) waar hij
Groenlandse jagers onder andere de Grote Fregatvogel bestudeerd. Maar hij brengt in de
langs de rand van het jaren tachtig ook de zeevogelkolonies van Indonesië in kaart voor het
pakijs, mei 1988. Wereld Natuur Fonds.
208
