MET K O DE KORTE OCEANWIDE
om uit te sluiten dat er elders in het heelal hoog ontwikkeld leven zou
zijn. En die grote bakken in Amerika die 1 op 4 rijden, ach dan is gewoon
onze mondiale olievoorraad wat eerder op. Ik kom met mijn Russische
vriendin Irina soms bij haar thuis in Kamchatka. Daar is alles zoals bij
ons in de jaren vijftig, zelfs de zeiltjes op de keukentafel. Daar zijn weinig
auto's en de mensen zijn net zo gelukkig of ongelukkig als bij ons.
Bovendien vinden we als mens na het benzinetijdperk ongetwijfeld weer
een andere oplossing voor mobiliteit. Want dat is een tweede ding dat
mij positief stemt, ik heb een groot geloof in de creativiteit van de mens
en in technologische vernieuwingen. Ken je die tekeningen van 30.000
jaar geleden in Franse grotten met kunstzinnig getekende bisons enzo?
Daar moet ik trouwens ook eens gaan kijken. Zet daar de mens van nu
eens naast met z'n Internet, E-mail en de exploratie van het heelal. Trek
die lijn nu nog eens 30.000 jaar door. Men heeft berekend dat in de
komende miljarden jaren de zon groter wordt en dat de aarde gaat ver
zengen. Ik acht de mens in staat om in de toekomst de baan van de aarde
om te zon te veranderen. Dan kan de mens het klimaat op aarde bewust
en gewild beïnvloeden. De mogelijkheden om de natuur bewust te mani
puleren vind ik erg interessant. De rol van de mens in de kosmos, dat
intrigeert me enorm. Nee, hét probleem is niet dat de planeet naar
de klote gaat - hij proeft die woorden nog eens onderzoekend op zijn
tong - het is eerder het menselijk tekort om met elkaar te communiceren.
Om je emoties te delen met anderen. Misschien vereenzamen we meer
naarmate we technisch en wetenschappelijk knapper worden."
"If you had a good bull-
cow, baby. You better
feed him well" zingt
Son Thomas in Leland,
Mississippi, winter 1989.
Van Meliskerke naar de Mississippi Delta
Het gesprek komt op muziek. Hij is gek op blues en memoreert dat John
Lee Hooker onlangs is overleden. "Je moet bedenken dat we vroeger
thuis geen radio hadden. Wel werd er in de kerk
op het orgel gespeeld. Daar heb ik van Bach en
Pachelbel leren houden. Later maakte ik kennis
met de Rolling Stones en mijn favoriete Stones-
nummers bleken allemaal blues te zijn."
Ko de Korte pakt de dingen zelden maar half aan.
In '89 en '90 gaat hij samen met zijn inmiddels
overleden vriend Tom naar de Mississippi Delta.
Daar worden authentieke blues gezongen door,
aldus Ko "...jongens die nog peukjes moesten
rapen, anders hadden ze niks te roken. Ze wonen
achter de dijken van de Mississippi die soms door
breken en ze werken vaak nog op de katoenvelden.
Over al die gewone dingen zingen ze, over het
leven zelf. Ik maakte opnames met goeie appara
tuur en wanneer ik er ooit aan toe kom, wil ik
daar een CD van maken".
214
