DE STRIJD OM DE OPEN OOSTERSCHELDE
de Oosterschelde open moest blijven. (Op lantaarnpalen, want dan zou
den ze in het donker ook te zien zijn). Helaas regende het kort na mid
dernacht zo verschrikkelijk dat al die affiches de volgende ochtend
onderaan de lantaarnpalen lagen...
Zo zou ik nog een tijd door kunnen gaan met de vloed van acties die in
een paar jaar over Zeeland is gegaan. Ik noem alleen nog twee van de
meest geslaagde. Dat was om te beginnen het initiatief om de mosseldag
in Yerseke in ere te herstellen en die in het teken van de strijd om de
open Oosterschelde te plaatsen. Elke bezoeker werd een gratis portie
mosselen en een tochtje met de Yersekse mosselvloot op de Oosterschelde
beloofd.
De mosselboeren begonnen weer hoop te krijgen dat het toch nog zou
lukken. Ze stelden grif én mossels én kookpotten beschikbaar. Het nieuws
vond zijn weg in de vaderlandse (en niet te vergeten) Belgische media en
het gevolg was dat er tienduizenden naar Yerseke kwamen, al was het
maar vanwege die gratis portie mossels. Hans van Damme had tevoren
op alle schepen van de mosselvloot leuzen voor de open Oosterschelde
geschilderd en zo kwamen er op de maandag na de mosseldag foto's en
berichten in de media over tienduizenden mensen die een protestvaart
voor de open Oosterschelde hadden gehouden. Ach, van een beetje
demagogie waren we niet vies; het doel heiligde de middelen.
Demagogie werd immers ook door de afdammers niet geschuwd.
Dat bewees de PZC al door de actievoerders met Tupamaros te
vereenzelvigen. Maar waterschapsbestuurders en politici vertel
den ook het verhaal dat verreweg de meeste Zeeuwen het bij
een beetje storm al bestierven van angst dat de ramp zich zou
herhalen en daarom maar één wens hadden: zo snel moge
lijk die dam in de Oosterschelde.
In Yerseke geloofde men die verhalen niet. En daarom
gaf de actiegroep opdracht aan een onderzoeksbureau
van de Rijksuniversiteit Utrecht, om een peiling onder
de bevolking van de gemeenten rond de Oosterschelde
te houden. Het resultaat bevestigde het vermoeden:
slechts 2% zei vaak of altijd bang te zijn voor een
nieuwe watersnood. Bovendien zei 70% dat ze - als
ze moesten stemmen over wel of niet afsluiten van de
Oosterschelde - voor openhouden zouden kiezen.
Kortom: het draagvlak dat de afdammers pretendeerden
te hebben onder de bevolking, bestónd helemaal niet!
Vanzelfsprekend werd het resultaat van die peiling naar
alle politici gestuurd. Het leverde een confrontatie in de 2e
Kamer op tussen Terlouw van D'66 en Drees, die - nadat
hij zowaar minister van Waterstaat was geworden in het
kabinet Biesheuvel - zijn belofte voor een onafhankelijk
onderzoek vlug vergeten was.
Gelukkig bleef Drees niet lang minister, want het kabinet
Biesheuvel viel.
^.tsche/,
-xv(? A
31
