HET GEZELSCHAP
E E
maar dialect. Ik moest aan de fotograaf vragen wat die man verteld had
want ik had er niets van verstaan."
In Vinanderen wordt hij volwassen en zijn journalistieke carrière neemt al
gauw een vlucht. Het Kabinet Tindemans valt en omdat een deel van de politieke
redactie van De Standaard op vakantie is wordt Jan Schuurman Hess plotseling
assistent van de hoofdredacteur. Hij houdt zich bezig met het schrijven van
editorialen en de politieke berichtgeving. En hij ontmoet er Paul Goossens.
"Paul Goossens was redacteur bij De Standaard en, maar dat wist ik
toen niet, een groot studentenleider geweest in mei '68. De Daniel Cohn-
Bendit van België zeg maar, van Leuven. In diezelfde periode ging in
Antwerpen de socialistische partijkrant De Volksgazet failliet. Paul
Goossens maakte daar een verhaal over en werd toen meteen gepolst
door Karei van Miert, de toenmalige voorzitter van de Socialistische
Partij, of hij een nieuw progressief dagblad wilde maken. Niet alleen
een partijkrant maar een blad waarin de linkerzijde zich zou verenigen.
Waarin dus ook plaats was voor de katholieke arbeidersbeweging en
voor de studenten.
Paul is dat gaan doen in de periode dat mijn stage bij De Standaard bijna
was afgelopen, en hij zei: je moet contact met me houden in de komende
maanden, later zul je wel begrijpen waarom.
Aan het eind van dat jaar zat ik bij Goossens dagblad De Morgen."
In Brussel doet Schuurman Hess alle berichtgeving behalve de politieke.
Een betrekkelijk grote stad om in je eentje te coveren. Hoofdaccent van zijn
werkzaamheden is de juridische berichtgeving en ook dat is in de Belgische
hoofdstad een behoorlijk intensieve bezigheid.
"De zaak-Frangois heb ik uitgebracht, de Belgische variant zeg maar van
de IRT-affaire, dat waren rijkswachters die in drugs handelden als under
cover. Het begin van De Roze Balletten heb ik meegemaakt, het pedofilie
schandaal. Van dat soort affaires. Ik schreef echt heel veel, werd er soms
wanhopig van. Weken aan een stuk maakte ik minstens anderhalve pagi
na op een dag. Aan nieuws! Dat is niet vol te houden. Het was een maal
stroom waarin ik terechtgekomen was, een bergbeek die steeds sneller
ging; zo heb ik het ervaren. Op een gegeven moment raakte ik ook
mezelf kwijt. Want m'n droom was niet veranderd: ik wilde nog altijd
toneelschrijver worden.
Op een welbepaald moment, ik was 25 jaar, heb ik vakantie genomen en
toen ben ik naar Scandinavië gegaan. Ik wou het museum van Edvard
Munch zien -mijn grote liefde is ook tekenen en schilderen- en tijdens
die reis heb ik besloten om bij De Morgen weg te gaan.
Ik heb daarna nog voor Vrij Nederland geschreven, voor NRC Handels
blad, ik ben eindredacteur en plaatsvervangend hoofdredacteur geweest
van Panorama, een weekblad in Vlaanderen. Maar op de een of andere
manier heb ik mij in de journalistiek nooit gemakkelijk gevoeld.
111
