Een vrolijk kind
vertrekt uit Zeeland
De momenten van Lein Labruyère
MIRJAM VAN ZUILEN
Luisteren in oprechte verbazing, op gevoel handelen, een clubje vormen.
Kernwoorden die Lein Labruyère veel gebruikt. Ook woorden die anderen laten
vallen als ze over Lein praten. Ze doen dat met veel warmte. Maar dié woorden
hoeven niet te worden geschreven. Want niemand kan Lein zo goed en eerlijk
over het voetlicht brengen als hij zelf. Hij is een mens van momenten en beelden.
Deelt die ook ruimhartig. Gewoon aan de tafel in zijn houten huis aan de rand
van Middelburg. Met een goed glas op tafel, genietend van het gesprek. Hij praat
enthousiast over wat hem beweegt in het leven. Van warme bakker tot vice-voor-
zitter van het College van Bestuur van de grootste HBO-instelling van
Nederland. Dicht bij zichzelf, dicht bij anderen.
Voor het eerst van zijn leven elders wonen, weg uit Zeeland. In januari
zal Lein zijn intrek nemen in het nieuwe huis in Den Haag. In juli vol
gend jaar volgt de familie, zodat Leins dochter haar school nog kan af
maken. In de zomer van 2003 rijdt de verhuiswagen voor om de familie
en huisraad naar de Residentie te vervoeren. Daar ook werkt Lein sinds
enige tijd aan een fusie tussen vier grote onderwijsinstellingen. Straks
Bij bakkerij Labruyère
aan 't Groentje staan de
klanten in de rij. De foto
is van ca. 1980.
127
