De beginjaren
DE ROOMPOT
ren die elders onteigend zijn hun uitkoopsom kunnen aanwenden voor
een nieuw bedrijf. Noord-Beveland zal in de toekomst zeker een ander
aanzien krijgen. Wie weet is er ruimte voor landgoederen en buitenplaat
sen, die het tot een 21ste eeuwse Tuin van Zeeland maken, zoals Walche
ren dat was in de 18e eeuw. Ook natuurontwikkeling zal het toekomstige
landschapsbeeld nuanceren.
Marinus van der Maas moet bij zichzelf gedacht hebben dat wat anderen
konden, hij misschien ook wel kon. Hij had in de Mariapolder kleigrond
tegen de dijk van de Sophia-inlaag, waarachter een - zij het wat modde
rig - strandje lag. Bij Ko Mol van de Anna Friso was de camping als het
ware een voortzetting van iets wat eerder heel primitief bestond. Krijn
Schippers was een ander verhaal. Dat was een man met visie. Hij noemt
het zelf een gril. Maar grillig was zijn creatieve besluit allerminst.
Hetzelfde geldt voor Marinus van der Maas. Hij ging weloverwogen te
werk en sprak over zijn plannen met Pieter Marinussen, accountant van
de Christelijke Boeren- en Tuindersbond. Tussen de twee bestond een
vertrouwensrelatie. Marinussen zou later een van de commissarissen van
De Roompot worden. 'Roompot', naar de zuidelijke vaargeul in de mon
ding van de Oosterschelde met een mogelijke verwijzing naar een
Romeins verleden, toen land en water in andere proporties het beeld
bepaalden en een Romeinse handelsvestiging zich kon ontwikkelen, daar
waar nu water is.
Pieter Marinussen had eerder te maken gehad met boeren die op hun erf
een kleine camping waren begonnen, wist dus van de financiële en
infrastructurele hoed en de rand. Hij adviseerde Van der Maas om het
meteen goed te doen. Goede infrastructuur in gebouwen en wegen.
Concurreren op kwaliteit.
In de bosstrook achter de hoge duinen tussen Zoutelande en Groot
Valkenisse had Pieter Marinussen een klein vakantiehuisje op het terrein
van de familie Leijnse. In weekends en vakantieweken trok hij graag met
zijn vrouw Lenie en de drie kinderen van Goes naar deze oase aan zee.
Het smalle strand achter de duinen staat bekend als De Zeeuwse Rivièra.
Pieter en Lenie Marinussen konden het goed vinden met hun vakantie
overburen Piet en Mies Kortekaas uit Oost-Souburg, die met hun drie
dochters daar net zo graag verbleven. Piet Kortekaas, machinist bij de
PSD. Een man met gouden handen. Timmerde zelf zijn huisje in elkaar
en hielp anderen als het uitkwam. Een techneut die kon maken wat hij
bedacht. Altijd al. En nog. Toen Piet Kortekaas in het begin van de oor
logsjaren wilde gaan varen was de grote vaart onmogelijk. De Provinci
ale Stoombootdienst, de PSD, had een plaats en Piet nam de baan.
Alternatief voor varen tussen continenten was het varen tussen overkan
ten. Maar een machinekamer blijft een machinekamer.
Halverwege de jaren zestig was Piet Kortekaas nog steeds machinist van
de veerboot. Daar, op dat vakantieterrein onderaan de Zoutelandse dui-
20
