HET WOOLDHUIS
En, wat heel bijzonder is, hij reist af naar zijn huis in
Vlissingen waar hij volgens eigen zeggen veel te weinig
is. Zijn vrouw, Vlissingse van geboorte, brengt er wel
een deel van de zomer door, maar Van der Werf zelf
heeft (nog) te weinig tijd om van zijn huis te genieten.
De koffie begint eindelijk te pruttelen en Van der Werf
praat honderduit over het herstel van de keuken en de
rest van het huis. „Als jongen fietste ik, toen ik op de
Zeevaartschool zat, langs dit huis. Ik dacht vaak "als ik
ooit nog eens genoeg geld heb, wil ik hier wonen".
Op deze kinderfoto staat
staat Johan van der Werf
links hand in hand met zijn
tweelingbroertje Arnold.
De foto is genomen in
Johan's geboorteplaats
Elten bij Nijmegen.
Van der Werf kwam naar Zeeland om de Zeevaartschool te doen.
Een groot gezin met een vader die een goede en degelijke studie op prijs
stelde, was de basis van Johan's latere loopbaan. De vrijheid lonkte. De
vrijheid en ook de zee. In Vlissingen verbleef Van der Werf, zoals zoveel
van zijn studiegenoten in het internaat van de Zeevaartschool. Hij beleef
de dat niet als zwaar of vervelend. Eerder als een prettige tijd waarin hij
zich kon ontplooien en waar hij met leeftijdgenoten een boeiende tijd door
maakte. In die tijd ontmoette Van der Werf ook zijn echtgenote. Zij was
ook de reden dat hij uiteindelijk niet lang op zee was te vinden. „Ik vond
het wel leuk, maar het had ook zo zijn nadelen. Een ervan was dat je lang
van huis was en dat je moest oppassen niet te vervreemden van thuis".
Johan had geluk, hij kon bij de Zeevaartschool en daarna bij Hotel
Britannia komen als manager. „Waarom niet. Je leert op de Zeevaart
school al een heleboel van management en de hotelbranche had mij altijd
al getrokken". Ook toen kon hij niet vermoeden dat hij later dat prachtige
huis aan de kop van de boulevard zou kopen.
,,We besloten nu echt Vlissingen te verlaten en naar
Domburg te vertrekken. Totdat we Het Wooldhuis zagen.
De bekroning van het einde van de boulevard. Het huis
markeert dat, maar we zagen ook dat het op uitzicht naar
alle kanten ontworpen ivas. Hans regelde een overnachting
en aldus kwamen we die avond na een fietstocht over
Walcheren wederom in Vlissingen terug. Maar nu als
gasten in Het Wooldhuis. We zagen het uitzicht dat
door architect Roosenburg tot een grote deugd verheven
isDie nacht deden we geen oog dicht.
Zeeschepen met lichten aan schoven door de duisternis
en ik verloor mijn hart aan Het Wooldhuis".
Deze passage schrijft Rijksbouwmeester prof.
Ir. Wytze Patijn in zijn Voorwoord voor het boek
Het Wooldhuis dat in 1996 is uitgegeven door de
Stichting Wooldhuis Vlissingen in samenwerking
met het Gemeentearchief Vlissingen.
136
