WIM VAN GELDER
Op grond van gesprekken met de vertrouwenscommissie dacht Wim van
Gelder onder meer zijn economische expertise wel kwijt te kunnen in
Zeeland. "Ook kende ik een aantal toenmalige bestuurders, Don, Vente-
vogel, Maris... Daar kon ik het goed mee vinden. Maar toen ik kwam, trof
ik heel andere mensen. Dek, Bruinooge. En anders dan de commissie had
gesuggereerd zaten die duidelijk niet op mijn activiteiten te wachten.
Vooral Bruinooge niet. Op zijn werkvelden kwam het schrijnendst naar
voren dat mijn specialisme, de economie, niet zou worden ingezet."
Maar ook andere werkvelden bleven buiten beeld. Hij herinnert zich
levendig de ontnuchterende eerste vergadering van het college van GS
die hij in september 1992 mocht voorzitten. "De kerntakendiscussie stond
op de agenda. Nou had ik me daar in Noord-Holland net twee jaar in
verdiept, dus leek het logisch mijn diensten aan te bieden. Maar dat
hoefde niet. Het is me toen expliciet gezegd: Niet mee bemoeien."
Havenontwikkeling, elektriciteit, drinkwatervoorziening. Op al die
terreinen had hij ervaring, maar in Zeeland mocht hij er alleen maar naar
kijken. Wilde hij dus niet vanaf die eerste dag gillend terug? Nou nee, dat
zien we verkeerd. Hoewel... Hij gebruikt de vraag om elders bestaande
'stereotiepe gedachten' over Zeeland te illustreren. "Ambtenaren en colle
ga's feliciteerden me wel met mijn benoeming. Alleen jammer dat het
daar is, zeiden ze, want jij bent veel te actief voor Zeeland. Het getuigt
eigenlijk van dédain, maar helaas hebben ze ook een beetje gelijk gekre
gen."
Ze hadden daar in Noord-Holland gedacht dat hij ooit landelijk zou gaan.
Staatssecretaris of zo. En sommigen vermoedden dat hij zijn belangstel
ling voor Europa eens zou omzetten in een interessante Brusselse baan.
Maar dan rekenden ze buiten zijn voorliefde voor de bestuurslaag pro-
Foto uit 1992. Van Gelder
als voorzitter van Provin
ciale Staten. Foto: Jaap
Wolterbeek
55
