JAN VAN MUNSTER
vegen ze zo van tafel. Alsof het helemaal niks voorstelt. Ze negeren het
alsof het geen enkele pedagogische, culturele en wetenschappelijke
waarde heeft."
Het blijft gonzen
Een observatiepost met de vensters op het landschap gericht. Zo'n plek,
daar doe je iets voor. Onmacht voert de boventoon, het emotioneert hem
want wat kun je?
"De plannen en de bezwaarschriften liggen nu bij de Provincie Zeeland
en ik kan niet meer doen dan afwachten. Je hoopt natuurlijk altijd dat er
een wonder gebeurt. Ik heb met Harry van Waveren gesproken, de nieu
we gedeputeerde voor onder andere cultuur en ruimtelijke ordening, en
die duikt er nu pas in. Hij geeft me wel een goed gevoel, 't Is in elk geval
een man die hier nieuw is in de politiek dus hij kan er fris tegenaan
kijken. Hij is geboren op Schouwen-Duiveland, heeft dus iets met het
eiland en dat is ook een voordeel. Maar of hij hier nog iets aan kan doen?
Mocht het ons niet gegund zijn dan zal de rechter moeten beslissen of het
wel of niet mag en of er fouten zijn gemaakt. Het zal verdomd moeilijk
zijn. De hele affaire is zo dichtgetimmerd en er ligt van beide kanten
zoveel op tafel. Weet je wat zo gek is? Als je politici erop aanspreekt dan
zeggen ze steevast: jullie zijn te laat. En voor die tijd waren we te vroeg.
Te laat - te vroeg. Daartussen lijkt geen tijd te bestaan."
"Wat me eigenlijk nog het meest kwetst is dat het gewoon niet netjes
wordt opgelost. Er is nog nooit iemand van de gemeente geweest die
met mij heeft gesproken. Ik heb brieven geschreven, m'n bezwaren over
al neergelegd, de Stichting SCHOON-GENOEG en de Vereniging Stad en
Lande hebben fantastische dingen gedaan. Er wordt niet naar geluisterd.
En dat bedroeft me want daarin zitten mensen die wél kunnen kijken,
die houden van dit eiland.
Accu voor twee
(1991) Graniet-
5 x 60 x 55 cm. elk
Collectie Dresdner
Bank Frankfurt
Particuliere collec
tie, San Diego
Neuman, Magasin
3 Konsthall,
Stockholm.
Foto: Leo van
Kampen
85
