Wytze Patijn tekent voor Vlissing#n Stedenbouwkunde en architectuur als schakel tussen verleden en toekomst Stedelijke identiteit in maritieme sfeer KEES BOS Vlissingen heeft een nieuw oud stadhuis. Oude wijn in een nieuwe zak? Een stad besturen is opener, transparanter dan een halve eeuw geleden. Althans, dat belijdt men. Daar hoort een stadhuis bij, dat die bestuurlijke transparantie representeert. Het oude afbreken is een optie, waar sommige gemeenten of samengevoegde gemeenten voor kiezen. Soms kan het niet anders, soms is het gemakzucht door historisch onbe nul. Vlissingen, stad getergd door oorlogen met verwoestingen en uitgedaagd door maritieme ontwikkelingen met economisch elan voor de stad. gepaard aan stedelijk ruimtebeslag, had oude stadhuizen verloren zien gaan. Het meest indrukwekkende was een renaissancistisch gebouw uit 1594 van een allure, gelijk aan die van het Antwerpse stadhuis. Het stond op de Grote Markt. In de strijd tussen het toenmalige Franse, napoleontische bewind en de Britse ambitie 'to rule the waves' is het in 1809 onder Engels bombardement geruïneerd. Bijna tien jaar later werd het uit 1733 date rende Van Dishoeck patriciërshuis aan de Houtkade verbouwd tot stadhuis. Dat was in 1818. Uitbreiding van de werf 'De Schelde' en een voor een leek niet meer traceer baar bestuurlijk gekrakeel leidde tot sloop in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Inmiddels was in 1937 al besloten voor de bouw van een nieuw stadhuis bij wat een Nieuwe Markt zou moeten worden. Dirk Roosenburg tekende ervoor. Hij overleed in 1962. Het resultaat uit 1965 had sporen van zijn compagnon en opvolger, de architect Luyt, "die niet 'des Roosenburgs' waren". Dat zegt Wytze Patijn. Een onevenwichtig heid, die absoluut niet correspondeerde met de architectonische balans van bijvoor beeld het Wooldhuis, dat ook uit Roosenburgs koker stamt. Wytze Patijn heeft binnen de contouren van Dirk Roosenburg een nieuw stadhuis voor Vlissingen gemaakt dat recht doet aan historisch bewustzijn en aan transparantie van bestuur. Dit nieuwe gebouw en het omliggende plein vormen een markant kenmerk van de stedelijke identiteit van de stad, zoals ook de boulevard, de oude binnenstad, het middengebied dat zijn en waaraan de te ontwikkelen kenniswerf en een nieuwe invulling van het KSG-terrein zullen worden toegevoegd. Het zijn kenmerken, die. samen met zijn maritieme atmosfeer onder een eeuwig ritme van eb en vloed, Vlissingen een bijzon dere eigenheid geven. Stad waar Vlissingers trots op zijn. Stad waar Wytze Patijn van kinds af aan affiniteit mee heeft. Misschien voelt hij als geboren Rotterdammer met de geuren van water en havens in zijn neus daarom zo goed het karakter van de stad en de mentaliteit van Vlissingers aan. "Net als Rotterdam is Vlissingen een no-nonse stad", zegt hij. "Niet dat gecultiveerde, maar heel direct. Als een Rotterdammer inge- 137

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 2004 | | pagina 139