Wrakopruiming in de Westerschelde
WRAKKENBERGING
Een estuarium kun je niet ongestraft verdiepen. Dat leidt tot nadelige effecten op
morfologisch en ecologisch gebied. Wanneer toch besloten wordt tot verdieping dan
is het het beste om ter compensatie de komberging van het estuarium te vergroten,
zeg maar de Braakman en andere polders weer terug te geven aan het getij. Een spon
tane doorbraak van de dijk van de Selenapolder in het oostelijk deel van de Wester-
schelde leidde enkele jaren geleden binnen de kortste keren tot een prachtig natuurlijk
stukje estuarium: het Sieperdaschor. Maar tegen de achtergrond van de Ramp van
1953 ligt het teruggeven van land aan de zee, het zogenaamde ontpolderen, in
Zeeland uiterst gevoelig. Enkele jaren geleden is daarover een discussie gevoerd
tussen de Zeeuwen en het Zeeuwse provinciale bestuur. Helaas is daarbij het mis
verstand ontstaan als zou de veiligheid tegen overstromingen in het geding zijn.
"Ze willen de dijken doorsteken", zo simplificeerde de landbouwlobby in onze
provincie de discussie. Van de kant van de provincie schoot de communicatie op
dit punt duidelijk tekort. Jammer, want uiteraard zullen Rijkswatertaat en de water
schappen ten allen tijde zorgen voor een veilige kustverdediging.
Op grond van Europees beleid moeten de nadelige effecten van verdieping van de
Westerschelde op het gebied van natuur en milieu gecompenseerd worden. Daar zijn
vele miljoenen Euro's uit Vlaanderen voor beschikbaar gesteld. Dat compenseren
gebeurt tot nu toe in het Zeeuwse niet door te ontpolderen, maar door de kwaliteit van
de natuur elders in de provincie te verbeteren, of door nieuwe natuur aan te leggen.
Vanuit Brussel is het Zeeuws provinciaal bestuur daar al een keer stevig voor op de
vingers getikt. Niettemin zijn Nederland en Vlaanderen al weer in overleg over een
vólgende verdieping van de vaarweg naar Antwerpen. De boerenverstand-redenering:
kies voor behoud van het estuarium Westerschelde en leidt de steeds dieper stekende
zeeschepen naar een andere Vlaamse haven namelijk Zeebrugge - of Europees den
kend, naar Vlissingen - is overduidelijk binnen Vlaanderen politiek niet haalbaar.
Overigens wordt in studies over de toekomst van de Westerschelde op dit moment
wél serieus gekeken naar ontpolderen.
8*.
Dit uitstapje over verdieping was nodig om te begrijpen waarom er de afgelopen
jaren 65 wrakken en obstakels zijn opgebaggerd en getakeld uit de Westerschelde.
Piet van der Vlies: "In 1983, toen ik bij Rijkswaterstaat kwam, hadden we het al
over verdieping van de Westerschelde. Het duurde tot 1995 voordat er een wet werd
ondertekend tussen Nederland en Vlaanderen over de verdieping van de vaarweg,
zodat die bruikbaar werd voor schepen tot 15 meter diepgang. Het ging om een
project van 250 miljoen Nederlandse guldens, dat betaald werd door Vlaanderen.
Het project wrakopruiming besloeg het noodzakelijke obstakel-onderzoek en het
verwijderen van de wrakken en obstakels. Begin 2004 is het project Wrakopruiming
Westerschelde formeel gereedgekomen. Omdat het een Nederlands Rijkswater
betreft, geldt de Nederlandse wetgeving en is er een Nederlandse Stuurgroep in het
leven geroepen onder leiding van Rinus Boon van Directie Zeeland. Ik werd Hoofd
Projectleider van het Projectbureau Wrakopruiming Westerschelde, een club van
een man of vijftien. Aan het project 'hingen' nog eens een tiental werkgroepen.
168