Hans Codée
COVRA VERSTOPT ZICH NIET
bieden. Wat dat betreft hebben wij een monopolypositie. Alle kosten moeten door
de afvalproducenten worden betaald, volledig in lijn met het principe 'De vervuiler
betaalt'." Het meest te verwerken afval is het laag- en middelradioactief afval. Dit
bestaat onder meer uit werkkleding, zoals handschoenen, laboratoriumglaswerk,
harsen, injectienaalden en materiaal gebruikt bij proefdierenonderzoek. Er is de
laatste tijd minder aanbod, doordat het regime voor wat als radioactieve stof wordt
aangemerkt versoepeld is.
Hans Codée is in Rotterdam geboren (1948), waar hij. zoals hij zelf zegt, "opgroeide
tussen de bakstenen." Hij studeerde in Leiden scheikunde, verrichtte onderzoek naar
de reacties tussen licht en chemische stoffen, deed promotieonderzoek naar de reactie
tussen chemische stoffen en hoog energetische straling. Moleculen, DNA technologie,
de strijd tegen kanker, dat waren bouwstenen om wat mee te doen. Groot inspirator
voor student Codée was professor Havinga, de ontdekker van de reacties van licht
met vitamine D. Puur wetenschappelijk werk zag Codée echter niet als zijn einddoel.
Codée: "Ik verlangde naar meer maatschappelijke betrokkenheid. Dat vond ik in de
stralingshygiëne. Daar zit een mengeling in van biologie, geneeskunde, natuurkunde,
epidemiologie, sociologie en scheikunde." In 1978 trad hij in dienst bij het ministerie
van Volksgezondheid en Milieu. Dat was nog in een tijd dat er gedacht werd dat het
milieu maakbaar was. Net zoals gedacht werd dat menselijk gedrag te maken en te
regelen viel. Codée ging werken bij de groep 'Straling'. Radioactief afval van ons
land werd, evenals dat van de Belgen en Zwitsers, in die tijd in de Atlantische Oceaan
gedumpt. Schoorstenen werden hoger gemaakt om de C02 te verdunnen. Verdunnen
was het toverwoord om vervuiling te lijf te gaan. Maar langzaam aan kwam het besef
dat dit niet de juiste methode was. Het was ogen sluiten voor de realiteit en maat
schappelijk onacceptabel.
Een constante is zijn belangstelling voor kunst. De meccanodoos werd op jeugdige
leeftijd ingeruild voor bezoeken aan galeries. Codée heeft altijd getekend, zowel
figuratief als abstract. In de hal van het laboratorium van de universiteit in Leiden
staat nog een kunstwerk van zijn hand. Een modelletje van een alcohol-molecuul
dat eruit ziet als een hondje.
Codée: "Wetenschap is rationeel en is vervat in wiskundige formules. Kunst is een
uitlaatklep om de emotionele kant in schoonheid te vertalen. Rationaliteit en emotio
naliteit moeten in balans zijn." Codée stelt dezelfde eisen aan kunst en wetenschap.
Kunst en wetenschap zijn onderzoek. Het adagium daarbij is: wie niets meer onder
zoekt, maakt doodgeboren werk.
Met zijn echtgenote woont hij op een verbouwde boerderij. De schuur doet dienst als
woonkamer en biedt uitzicht op grazige weilanden en op de Zeeuwse lucht. Hij vindt
zich een bevoorrecht mens, omdat hij temidden van de natuur de wisseling van de
seizoenen zeer bewust meemaakt. Al stadsmens ben je je dat niet zo bewust. Het
echtpaar heeft drie kinderen: de oudste is accountant in Middelburg, de middelste
is chemicus en werkt in Zürich, de jongste dochter is dierenartsassistente.
Qua karakter voelt hij verwantschap met de Zeeuwen. Hij loopt niet zo snel met zijn
emoties te koop. Een Zeeuw is rustig, kijkt de kat uit de boom en loopt niet voorop.
54
