Verbeelding in fotomanipulatie
van Zeeuws landschap
Communicatie door kunst
COVRA VERSTOPT ZICH NIET
Voor het kunstwerk in het HABOG bleef Verstraeten het principe trouw om de ver
mindering van de warmteproductie en de straling weer te geven. Een kleurenfoto van
een stukje ongerept Zeeuws landschap, de Zuid- Bevelandse Valdijk, is hierbij het
uitgangspunt. Dezelfde afbeelding siert in totaal vier keer diverse ruimtes in het
HABOG. De kleurenfoto verarmt tot een zwart-wit foto door er telkens één kleur uit
te halen. Door de kleurenfoto in stappen te laten vervallen door de basiskleuren weg
te halen, verwijst het kunstwerk naar het proces van verval van de radioactiviteit.
De HABOG -werken van Verstraeten verwijzen niet alleen naar het proces dat er
tijdens de opslag plaatsvindt. Het zijn tevens kunstwerken die een mentaliteit weer
geven: het proces van gesloten naar open. Want, zoals Codée zegt: "COVRA moet
onder de aandacht gebracht en gehouden worden. COVRA heeft een taak die gezien
en gecontroleerd dient te worden, tenminste 100 jaar lang.
William Verstraeten exposeerde zijn COVRA-werken in de Middelburgse Drvkkery.
Een wand werd ingenomen door foto's van het HABOG. Er lagen ook ansichtkaarten
met deze afbeelding. De kaarten kon je sturen naar de COVRA, die op haar beurt
de afzender een uitnodiging zond voor een bedrijfsbezoek in Vlissingen-Oost.
Dick Anbeek, eigenaar van de de Drvkkery en organisator van deze expositie:
"Ik vind het belangrijk als een bedrijf -zoals in dit geval de COVRA- via de kunst
in contact komt met het publiek. En juist met een onderwerp dat gevoelig ligt en
waar mensen zich weinig bij kunnen voorstellen. Een begrip als straling roept meteen
reacties op. In ieder geval: velen staan met een mening klaar, laten zich leiden door
een haast onwrikbaar vooroordeel. Met die groep moet ik ook rekening houden. Als
boekverkoper moet je tenslotte klantgericht zijn. Daarom heb ik bij de samenstelling
van het persbericht van deze tentoonstelling over de schouder van de kunstenaar, die
reeds eerder hier exposeerde, meegekeken. William liet zich lovend uit in termen als
een zeer veilige vorm van afvalverwerking. Ik heb die zin geschrapt. Niet dat ik dit
bestrijd. Daarvoor weet ik er te weinig van. Ik wil geen stelling nemen. Ik zie de taak
van de Drvkkery meer als informatiedrager, als objectief doorgeefluik. Zelf ben ik
razend enthousiast over de fotosequenties. Ik vind het toe te juichen dat een bedrijf
als COVRA zich zo presenteert. Van niemand heb ik een wanklank gehoord. En wij
krijgen toch duizenden klanten per week over de vloer. Het tegenovergestelde neem
ik waar: mensen zijn enthousiast, niet alleen over de kunst maar ook over de open
heid. Ik kom net terug van een vakantie uit het buitenland. Ik reed daar langs grote
fabriekscomplexen. Bij de meeste bedrijven staat geen naam vermeld, laat staan dat
je weet wat er in het hart van de fabriek gebeurt, wat er gemaakt wordt en waarvoor
het dient. Diezelfde complexen staan wel te piepen, te sissen en te roken. Ik noem
dat verstoppertje spelen en de omgeving voor de gek houden. De COVRA doet er
niet aan mee. Zij zet een trend, want het is volgens mij het eerste bedrijf dat via de
kunst drempels probeert te slechten. En te vertellen waarvoor ze staan, dat waardeer
ik zeer."
