ONVERVULBAAR VERLANGEN
Gecertificeerde Zeeuwen? Vergeet het maar.
Ze laten, als ze de taal proberen te spreken, te veel kacheltjes op d'n diek draven en te
veel puten in dulleven duiken. Ze bootsen klanken na en gebruiken dus in plaats van
dikkels het woord vaek met als gevolg dat ze zomaar eens langs hun neus weg kunnen
beweren dat ze heel slaap in het buitenland vertoeven. Niet doen mensen, niet doen.
Het is al weer heel wat jaren geleden dat drs. M.C. Verburg. thans dr. M.C. Verburg,
een stuk schreef in het liber amicorum van G.A. de Kok (1924-1985 Die vertrok als
hoofdredacteur van de PZC naar de Haagsche Courant om daar de leiding over de
redactie te nemen. De Kok had zich, schreef Verburg, bij de PZC omringd met
Zeeuwse jongens en in de korte opsomming van de namen van die jongens kwam
ook de mijne voor. Ik was daar wè gröös op; ik had het gevoel dat ik was goedge
keurd door de Raad van State. Maar diep in mijn hart wist ik dat het niet waar was.
Zeeuw, dat kun je niet worden.
Eigenlijk is dat niet erg. Je kunt je beter met overgeven aan modieuze begeerten die
in zichzelf on-Zeeuws zijn. Misschien biedt het wel voordeel van enige afstand te
kijken naar al die trekjes die bouwstenen zijn voor de Zeeuwse identiteit. Wellicht zie
je wat meer dan de Zeeuwen zelf en allicht levert het wat uitbundiger plezier op dan
voor een Zeeuw goed is.
En. al word je dan nooit een vierentwintig-karaats Zeeuw, je kunt altijd proberen er
een stikje over te schrieven. Of is het een stiksje
