ROTHUIZEN V. DOORN T HOOFT
Niet alleen Zeeland was het werkterrein. Eindjaren zestig was Piet 't Hooft
de vormgever van het raadhuis van Doorn. Het vormingscentrum Den
Alerdinck in Zwolle komt eveneens uit zijn portfolio.
Willemien herinnert zich haar vader als een aimabele persoon, die thuis
altijd een schetsboek op schoot had. Thuis was eerst in Goes en daarna even
buiten Goes: een verbouwde, gerestaureerde boerderij aan de Oude Rijksweg
te 's-Heer Arendskerke, waar de schuur bij het woonhuis werd getrokken.
Hier had hij zijn eigen werkkamer. Vaak kwam het voor, zo herinnert
Willemien zich nog goed, dat hij tot twee uur in de nacht zat te schetsen.
Dit was eerder regel dan uitzondering. Hij ging op in zijn werk of zoals hij
schreef: 'De zang van het schoone is het lied van den werkenden mensch en
de mensch is krachtens zijn aard aangewezen om te denken.' Zijn schetsen
stalde hij op de nieuwe werkdag uit op zijn tekenbord, de rekenschuif binnen
handbereik. Hij vroeg de mening van zijn collega's. Hij was realist, niet ver
bitterd als voorstellen werden afgewezen. Hij was nuchter genoeg zich daar
bij neer te leggen als hij goede argumenten hoorde. In andere gevallen vocht
hij lang genoeg door om zijn plannen er doorheen te krijgen.
Het Zeeuwse land was zijn inspiratiebron. Zeeland zorgde voor een palet
van stemmingen. 'Het Zeeuwse geel is de gouden gloed van rijpende tarwe
en geurig hooi.' Of: 'Waar boven het golvende water de omtrekken van
bomen en dijken zich vaak aftekenen tegen een grijze hemel, versluierd door
het blauwe waas van de oneindigheid, ligt het Zeeuwse land.' Vaak werd 't
Hooft gegrepen door de schone willekeur van wolkenformaties. Op zakenreis
door Zeeland kon hij op de veerboten en pontjes hier zijn hart aan ophalen.
Eindjaren zestig drong de industrialisatie door in Zeeland met onder meer de
komst van Dow en het Franse aluminiumbedrijf Pechiney. Piet 't Hooft zag
deze vooruitgang als iets onontkoombaars. Hij vond de kolommen en bollen
die in het vlakke Zeeuwse land verrezen fraai afsteken tegen de wolkenpracht.
Er zat in die industriële formaties ook een zekere ordening. Hij zag dit als de
schoonheid van verandering. Halverwege de jaren zeventig schrijft hij in het
Zeeuws Tijdschrift, waar hij redacteur van was, een artikel over de verande
rende Zeeuwse horizonten.
Niet alleen het beeld veranderde door de komst van de industrieën. Industrie
zorgde ook voor werkgelegenheid. De orderportefeuille van het architecten
bureau Rothuizen 't Hooft voer er wel bij.
In 1977 overlijdt Piet 't Hooft. Tot op zijn ziekbed, temidden van de beschut
ting van zijn gezin, kon hij genieten van de kleine dingen. De appelboom in
de tuin, hij genoot van de vorm, de schittering van de orde. Piet 't Hooft had
zich voorgenomen ooit een boek te schrijven over de geschiedenis van het
Mechelse bouwmeestergeslacht Keldermans. Door zijn vroegtijdig overlij-
136
