LEEN QUIST - KERAMIST Complimenten van deze aard brengen hem tot een verholen glimlach, maar zijn bescheidenheid gaat gepaard met een gezonde mate van zelfverzekerd heid. Hij weet waartoe hij in staat is en wat hij teweegbrengt. Hij spreekt de laatste jaren dan ook maar niet meer zo vaak in quasi laatdunkende termen over zijn "potten en pannen'. Als hij zijn stukken beziet, heeft hij het gevoel toch wel iets voor elkaar gekregen te hebben. Alsmede het besef dat hij onderweg blijft naar het absolute. Hij verwijst naar Reve, in wiens literaire werk de weerkerende bezwering wordt verstrekt dat de schrijver ooit Het Boek van het Violet en de Dood het licht zal doen zien, een geschrift dat alle andere boeken overbodig zal maken. 'Het gaat mij ook om het stuk keramiek waarnaar ik ten diepste streef, dat ultiem evenwicht en harmonie uitstraalt. Daarnaar op weg te zijn, dat is mijn drive.' De route die hij in die richting volgt, is de afgelopen jaren geblokkeerd geweest. Tweeëneenhalf jaar geleden overleed zijn man, Frans Koster, met wie hij zevenendertig jaar lang het leven deelde en die hem door de decennia heen steunde en aanmoedigde. Het verdriet om het verlies van zijn levens gezel heeft hem geruime tijd tot betrekkelijke inactiviteit gebracht. 'In zo'n

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 2005 | | pagina 200