Sihanoukville, Cambodja,
het Arend de Ru-huis in
wording, 2005
Hij werd adviseur en bestuurslid van de stichtingen en hij zag in het werk in
en rond Phnom Penh een praktisch verlengstuk van zijn intenties in het ver
band van de Roosevelt Foundation. De gedachte achter de Four Freedoms
kreeg hier in het leven van alledag gestalte. Nu, 2005, verrijst in de haven
stad Sihanoukville op een groot scholenterrein onder de Zeeuwse vlag een
logiesgebouw met de naam Arend de Ru-huis. Voor de jeugd een teken van
hoop onder het motto: dienen en dienstbaar zijn, het keurmerk van deze civil
ser\>ant die een omvangrijk werkterrein vond buiten zijn burelen.
AREND
RUIS
Enkele jaren geleden tekenden zich nieuwe perspectieven af. Arend de Ru
raakte betrokken bij de actie Zeeland helpt! Hij kwam, zag en verloor zich
zelf aan Azië: de overweldigende natuur, al die kleuren, goud en groen in
veelvoud, de heersende hitte, de koele meren. Bovenal de mensen, hun
dieren, hun dingen, de cultuur.
Arend de Ru vloog naar Khrung Thep. de Stad der Engelen die we Bangkok
noemen. Hij verkende Thailand, het land van de glimlach, het Land van de
Vrije Mensen, en raakte diep onder de indruk van het Oosten. Hij zou er
lang en langer willen zijn. Hij zag de sloppen van de grootsteden en leerde
dat Thailand - tussen Laos, Myanmar en Cambodja - de witte raaf van de
regio is. Hij koos voor Cambodja. Hij koos voor de formule Ontwikkeling
door onderwijs. In Zeeland waar hij óók de jeugdzorg in een bestuursfunctie
diende, vond hij verdieping in het werk van de Zeeuwse stichtingen Sawas-
dee en de Cambodia Foundation die zich beide inzetten voor projecthulp aan
Zuid-Oost-Azië.
Ze zijn voorbij, les heures
galantes van Arend de Ru.
Een slopende ziekte luidde
de totale defloratie in. Zijn
steen staat in Meliskerke,
op akkerland, met duinen
in het verschiet. Mens en
Monument: zijn naam
wordt met ere genoemd
en geschreven.
Arend de Ru, het laatste
portret. Middelburg 2004
(foto: Lex de Meester)
