Bas van der Straaten; beminnelijk,
sociaal bewogen, politiek geënga
geerd, technisch vooruitstrevend
vOns Zeeuwen bin zunig'
1 O O
JAAR
VAN
DER
STRAATEN
Uit gesprekken met mensen die hem gekend hebben komt Bas naar voren
als een beminnelijke man met veel interesse in techniek, die zich absoluut
geen aannemer voelde. Hij was nogal idealistisch ingesteld. Speelde met de
gedachte om alle aandelen onder de werknemers te verdelen, maar daar
vonden de anderen toch te veel praktische bezwaren aan kleven. Hij zorgt
voor een betere pensioenvoorziening van het personeel. In 1971 schrijft hij:
'Gelukkig is er al een pensioenfonds voor de Bouw. De uitkering hiervan is
echter maximaal slechts ca. 2.000 per jaar. Daarom heeft ons bedrijf dan
ook voor de vaste werknemers welke langer dan 3 jaar in onze dienst zijn
een aanvullend pensioen afgesloten dat maximaal 500 per jaar uitkeert...'
Dat is toch mooi een kwart meer bovenop de uitkering van het pensioen
fonds als aanvulling op de AOW die dan 6.800 bedraagt. Het tekent de
sociale instelling van Bas van der Straaten. Politiek schaarde hij zich vóór
de Tweede Wereldoorlog in het kamp van hen die de geweldloosheid voor
stonden. Hij was zogezegd een drager van het gebroken geweertje en had
er als zodanig al vóór de Tweede Wereldoorlog moeite mee als het bedrijf
zich zou inlaten met de bouw van kazematten voor het leger. Ook tijdens
de oorlog zal Van der Straaten niet vrijwillig voor de bezetter werken.
Bas is ook zuinig. Rienus Polderman is hem daarin echter verreweg de baas.
Hij is bijna een verpersoonlijking van de slogan 'Ons Zêêuwen bin zunig'.
In een stapeltje oude stukken zie je hoe hij calculaties maakte op de achter
kanten van reclamefolders, enveloppen, zelfs op die van rouwkaarten. In een
huishoudboekje worden aanbestedingen en onderlinge verrekeningen tussen
aannemers bijgehouden. Heel gebruikelijk in die tijd. Als hij maar weinig
aan iemand te schrijven had, bijvoorbeeld een aanmaning om een afgespro
ken verrekening na te komen, dan werd het dunst denkbare briefpapier in
vieren gedeeld, om op een kwart velletje het briefje te typen. Het is een
zuinigheid die ook te ver doorgevoerd kan worden. Toen Jaap Legemate op
1 juni 1956 in dienst van het bedrijf trad trof hij een situatie aan, die niet
veel anders was dan de karakterisering uit het eerder genoemde accountants
rapport. 'Een traag, sudderend bedrijf'. Er werd weinig geïnvesteerd. Als er
materieel nodig was, werd het veelal tweedehands aangeschaft. Dat zou
anders worden.
