Het stokpaardje
Nel, tweede van rechts,
in een discussie over de
door minister Deetman
ontworpen Harmonisatie
wet van 1988. De wet
regelde studiefinanciering
en een beperking van de
studieduur in het weten
schappelijk onderwijs.
NEL GINJAAR_MAAS
Het was toen Nel in de Tweede Kamer werd gekozen helemaal niet vanzelf
sprekend dat ze woordvoerder 'onderwijs' zou worden. Daar was al in voor
zien en ze moest het voorlopig doen met landbouw.
'Ik kwam tussentijds in de Kamer en had het idee dat ze blij met mijn komst
waren. Maar zo was het niet helemaal. Je werd in het diepe gegooid. Ik ver
geet nooit de eerste fractievergadering. Ik was natuurlijk ruim op tijd en nam
plaats ergens aan de vergadertafel. Theo Joekes kwam binnen en ik kon
mooi opstaan. Ik zat op zijn plaats. Later begreep ik dat je moest wachten
totdat de fractiesecretaris je een plaatsje had gewezen. Na een week of vier
begon ik me te vervelen. Ik vond dat ik te weinig te doen had. Ik wilde boven
dien graag "onderwijs" hebben. Maar daar zaten Henk Vonhoff en Neelie
Kroes. Toen Vonhoff weg ging, mocht ik. Ik genoot van de debatten met
Van Kemenade. Ik heb eens samen met Neelie (Kroes) het woord gevoerd
bij de onderwijsbegroting. Van Kemenade noemde ons toen "de azijnpissers
van de VVD". Maar de sfeer was goed. Het debat was beter en harder dan
nu, maar we waren geen vijanden'.
'Later, toen Pais minister van Onderwijs werd, moest ik echt ten strijde.
Bijvoorbeeld tegen de ideeën achter de middenschool.' Op het moment dat
ze het woord 'middenschool' in de mond neemt, is ze niet te stuiten. "Dat is
toch zo'n verkeerde gedachte. Die gaat er namelijk vanuit datje alle leerlin
gen, ongeacht hun talent, ideeën, belangstelling en achtergrond bij elkaar
kunt zetten en hetzelfde onderwijs kunt geven. Maar dat lukt nooit. Je kunt
ze onmogelijk allemaal aan hun trekken laten komen. De zwakkere en de
betere komen dan enorm tekort. Voor beide groepen is dat heel erg. Ieder
kind is anders en moet dus op zijn eigen talenten worden aangesproken.
36
