Tof Bouwen NEL GINJAAR_MAAS De houding van een nieuwe staatssecretaris of minister is onder chauffeurs die de dienstwagens rijden vaak onderwerp van gesprek. En soms mag je als buitenstaander even een kijkje in de keuken nemen. Over Nel Ginjaar geen kwaad woord. Haar chauffeurs vonden haar 'tof'. Ze betaalde privé de boetes voor snelheidsovertredingen, iets dat nu absoluut niet meer zou kunnen. Ze lacht wat verlegen als ze daarmee wordt geconfronteerd. Beaamt wel dat ze goed voor 'haar' chauffeurs zorgde: 'Als ik ergens te eten werd gevraagd, zorgde ik altijd dat de chauffeur ook te eten kreeg'. Ze leerde uiteindelijk wel leven met de ambtelijke cultuur, maar paste zich nooit aan. 'Ambtenaren hebben de gewoonte om bij begrotingsbehandeling in de kamer een regen van briefjes met antwoorden over je heen te storten. Ze willen zo graag datje een goed antwoord geeft. Ik werd daar gek van. Heb toen met ze afgesproken dat als ik naar ze keek - ze zaten toen boven in de Kamer op een speciale tribune - ze dan pas een antwoord zouden for muleren'. Toen ze na zeven jaar terugkwam in de Tweede Kamer (het kabinet-Lubbers II was gevallen) merkte ze dat ze daar eigenlijk niet meer thuishoorde. 'Ik wist te veel en had te veel begrip voor de moeilijkheden van de bewinds lieden. Bovendien was de portefeuille onderwijs al weg. Dus ging ik het midden- en kleinbedrijf doen. Op zich een aardige klus'. Toen ze de gelegenheid kreeg om de stuurgroep 'Tweede Fase in het voort gezet onderwijs' te trekken, nam ze die met beide handen aan en stapte uit de Kamer. 'Dat was hartstikke leuk. Ik kon weer inhoudelijk met onderwijs bezig zijn. Er lag een hoop werk'. Ook werd Nel gevraagd voor de Onderwijsraad, het belangrijkste adviesor gaan van de regering op gebied van onderwijs. 'Dat was enig. Met zeventien mensen uit allerlei verschillende hoeken van het onderwijsveld. We hebben ontzettend veel gediscussieerd over de verbetering van het kwaliteit van de onderwijs. En veel gelachen'. Vorig jaar overleed Leendert heel plotseling. 'We kwamen thuis van aan avond bij vrienden en hij voelde zich niet goed. Toen de dokter kwam, was hij al dood. Neen, ik heb niet laten onderzoeken waar hij aan is gestorven. Daar krijg ik hem niet mee terug'. Ze is voor het eerst in de lange gesprekken even heel stil. 'We hadden ons voorgenomen leuke dingen te gaan doen. Leendert was uit de Eerste Kamer. Na al die jaren had hij zijn handen vrij. Ik zou ook mijn activiteiten stoppen en we zouden gaan reizen. Bijvoorbeeld de trans-Siberische spoorlijn afreizen. Dat doe ik niet in m'n eentje'. 40 v

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 2005 | | pagina 42