I
'We konden ook zonder
elkaar aan te raken, in
een hele grote zaal met
mensen - Leendert in de
ene hoek, ik aan de
andere kant - met elkaar
praten. Met onze ogen....'
NEL GINJAAR.MAAS
Ze is gek op haar tuin. Het huis in Westerschouwen heeft ze met zorg samen
met haar man getekend en gebouwd. Vooral de tuin op het zuiden was liefde
op het eerste gezicht. Maar die kan de leegte die Leendert achterliet niet
vullen. Ze geniet nog wel van de bloemen, haar vingers in de grond, het
onkruid verwijderen.
Ze is op een leeftijd gekomen, vindt ze, dat ze haar bestuurlijke activiteiten
af moet bouwen. 'Ik raak eruit...' Ze legde al veel van haar nevenfuncties
neer. En er komen er meer waar ze afscheid van neemt. Ze neemt dit jaar
bijvoorbeeld afscheid van de Raad van Toezicht van de Hogeschool
Zeeland. En daarna van de Raad van Toezicht van de Roosevelt Academy.
Tk kan toch niet eeuwig aanblijven...'.
Maar wat dan? Nel Ginjaar is geen mens om niets te doen. Tja... er is nu
nog zoveel te regelen. Misschien muziek maken. Ik geloof namelijk dat
muziek bijdraagt aan je geluk. Ik was ooit begonnen met MO-Frans.
Misschien kan ik dat weer oppakken. Of misschien promoveren...
41
