Op de grens van land en zee
Over Johnny Beerens, schilder
Het atelier is smetteloos. Zo vol, kleurig en krachtig zijn schilderijen zijn,
zo timide en teruggetrokken is zijn atelier: een gigantische ruimte, een werk
plaats met prachtig hoog licht uit het noorden en een hoekraam dat een intie
me tuin tot een deel van zijn wereld maakt. 'Soms', zegt hij, 'staan de kinde
ren aan de deur, soms zijn ze welkom, maar af en toe moet de deur op slot:
concentratie nodig.
Innemend en met de kleur van het West-Zeeuws-Vlaams klinken z'n woor
den. Zeer zacht sprekend, bijna bang om indruk te maken, formuleert hij.
Er is koffie, we vergeten de stroopwafels.
Een grote sterke man, glad geschoren, een jonge vader, een bezeten kunste
naar. Nooit vrij, altijd geconcentreerd en bezig met zijn werk. Geen krant,
geen televisie, werken en als hij niet werkt op het atelier, werkt hij buiten.
Struinen, zoeken, kijken.
Hij klaagt over het tempo: hij moet zoveel uren maken om de paalhoofden,
het zand. de schelpen, het gruis, de korstmossen, het water tussen de palen,
de stenen, de basaltscherven, een stukje afval, - om dat alles precies en in de
goede balans vorm en kleur te geven op de onafzienbare vlakken. 'Het gaat
zo langzaam', zegt hij, 'het is zo bewerkelijk, en mijn kop zit vol met ideeën'.
Hij draait met zijn handen rond zijn hoofd. 'Het moet wachten, wachten, er
is zo veel, maar dit moet eerst en dan dat, en dan het volgende. En het is ook
niet zo gek om te wachten, laat het maar eerst uitfilteren.Dat is een woord
dat hij vaker zal gebruiken. Aan het eind van de dag zal hij terloops opmer
ken: 'Ik neem tegenwoordig we! eens een dagje vrij. maar normaal werk ik
altijd. Lange dagen zijn het. mijn werk is arbeidsintensief.
We zitten in het midden van het grote atelier. Een zitje van rotan. Een rusti
ge morgen in juni. Vakantieverkeer dringt binnen via de open ramen. Soms
hindert het hem, zal hij later opmerken. Achter ons hangen drie grote pane
len die enkele maanden terug in de Terneuzense Galerie 'Contrast&' hingen:
een sneeuwlandschap met glinsterende kristallen in het tastbare wit, een
Toscaans landschap met de opengewerkte rode aarde op de voorgrond en
de gouden lucht net boven de horizon, en een landschap, althans een serie
bomen met sneeuw en ijs. Licht doortrekt de aarde. Kristallen. Tegen de
andere wand het enorme, meters brede schilderij voor het ziekenhuis in
Oostburg.
