De materie en het licht
Het geldt ook voor de schildering op de watertoren in Oostbnrg. Op het
eerste gezicht een lek in de toren. Maar de vorm van het lek heb ik geënt op
de vleeswond in de borst van Christus, zoals die eeuwenlang is afgebeeld in
de schilderkunst. Ook in de serie anonieme vissers komt op enkele vissen
dit stigma voor als detail. Op het kolossale lichaam van de toren heb ik het
echter uitgewerkt tot een verzelfstandigd beeld. Toren en schildering zijn zo
onlosmakelijk met elkaar verbonden en vormen samen het kunstwerk. Het
contact tussen mij en mijn motieven leidt vaak tot een indringende bewust
wording van het bestaan. Dat is een zeer existentiële ervaring.
'Ik maak geen schilderijen voor de huiskamer. Het grote formaat van mijn
werk maakt er een wezenlijk aspect van uit. Dat ze zo nu en dan daar toch
wel goed tot hun recht komen is een prettige bijkomstigheid. Ik heb nooit
overwogen kleinere werken te maken. Misschien doe ik dat nog wel. In mijn
hoofd zit een idee om een boek te maken van aarde. Als een soort vakantie
album maar dan met echte materie. Het idee is nog vaag, het is nog in het
eerste stadium.
De omvang, het formaat van mijn werken vergroot de zeggingskracht. Je
kunt je er in bewegen, ze hebben iets labyrintisch. Soms, in een laat stadium
van een werk, maak ik wel eens foto's van een detail buiten, als geheugen
steuntje. En ik sleep ook van alles naar het atelier. Maar ik combineer altijd,
ook in dat stadium. De ideeën voor mijn schilderijen zijn wel gebaseerd op
beelden die ik gezien heb, maar nooit en te nimmer op iets bepaalds. Ik com
bineer als het ware allerlei details van dingen waar ik tegenaan loop, tot
