De aarde en de mensen
'Ik ben op zoek naar het oerlandschap in het cultuurlandschap. Het cultuur
landschap boeit me mateloos, een landschap door mensenhanden getekend.
Soms zie je elementen in het landschap alsof ze door mensenhanden zijn
vormgegeven en dan blijken ze op natuurlijke wijze te zijn ontstaan. Het
omgekeerde van wat ik hier vaak ervaar in ons cultuurlandschap.
Hoewel ik nog steeds voldoende inspiratie hier aan liet strand en op de dijk
vind, moet je soms ook weg om je blik te rich ten, te filteren. Om ook het
landschap hier weer met andere ogen te zien. Het is echt weggaan om te
kijken, te werken. Het houdt nooit op, het staat nooit stil. Het maalt altijd.
Je moet een paar keer gaan om te weten wat voor jouw werk van belang is.
Het landschap rondom Siena is sinds enkele jaren een bron van inspiratie.
De roodbruine aardepigmenten daar worden al eeuwen gebruikt voor vetf:
gebrande en ongebrande Siena. De bewerkte aarde verbergt daar een verle
den, rijk, en het is voelbaar aanwezig. Tegenwoordig geef ik wel de voor
keur aan lege landschappen. Vooral in het noorden, Noorwegen, Schotland
bijvoorbeeld en IJsland. In IJsland had ik het gevoel dat ik in mijn eigen
schilderijen rondliep. Met een bos heb ik niets. Ik zoek altijd de kust, strui
nen en lopen en kijken naar het water. Eigenlijk naar de overgang van land
en water, daar waar de wind en het water schuren en waar mensen hun
dingen deden en doen.
Mijn werk is heel analytisch. Het zijn geen plaatjes die ik maak, het is een
bepaalde manier van kijken. Ik ben vooral geïnteresseerd in het gemaakte
landschap en de oergrond om zo te zeggen, waar we op zoek naar zijn.
In dat idee van de oergrond zit ook de kringloop, aantasting en zuiverheid.
Formeel is het erg interessant, maar inhoudelijk ook: zoals de korstmossen
in de natuur groeien, zo groeien ze in de verf. En door het gebruik van mate
rialen probeer ik de zeggingskracht zo hoog mogelijk te maken. De concen
tratie daarvoor is voor mezelf een absolute voorwaarde, voortdurend gecon
centreerd zijn op wat je maakt en moet afinaken, zonder je te laten afleiden.
Dat geeft maar onrust. Het is een moeten.
54
