Engagement
weer bij de krant terug. Geleidelijk leerde ik natuurlijk mensen kennen, bij
zondere mensen. Zo was er op de krant iemand, een gesjeesde dominee, een
bijzonder zachtmoedige man. Daar had ik wel goed contact mee. Ik raakte
zonder conflicten, min of meer vanzelfsprekend van de kerk af. De echte
breuk met het geloof kwam in militaire dienst, maar het was geen breuk,
het sleet. Er was geen opstand tegen het milieu. We zaten in de sociaal
democratische traditie van de vakbeweging. Het ging allemaal geleidelijk,
zonder schokken en conflicten. Als redacteur van Hei Vrije Volk was je van
zelfsprekend lid van de PvdA, het was immers toen nog een partijkrant.
'Die breuken en conflicten kwamen er wel toen ik via de redactie
in Gorinchem naar Maastricht ging. Dat was in 1966. In
Maastricht was een provobeweging, een artistiek milieu. Ik leer
de een meisje kennen uit Nijmegen, een kunstenares, we trouw
den. Mensen als Roel van Duyn en Rob Stolk logeerden bij ons.
We organiseerden happenings. Van alles. Je schoof het anarchis
me in, ik werd absoluut niet aangeraakt door het marxisme of zo.
In de krant schreef ik een kroniek. Ik zag hoe in dat Katholieke
Maastricht de kleine PvdA meedeed met een soort koehandel. Je
Z.at bij de fractievergaderingen, je keek in de keuken. Het was
aan de vooravond van de breuk tussen de krant en de partij.
Mijn kritische stukjes werden uiterst negatief gevonden, luizen-
stukjes vonden ze. Ik herinner me nog dat ze een monument wil
den maken voor Pieter Regout, de porseleinfabrikant die profi
teerde van grenzeloze kinderarbeid. Zo schreef ik erover.
Kritisch, activistisch.
Die provobeweging was natuurlijk ook buiten de orde. Op een dag - het
was februari 1967 - was er een congres "Socialisme is cultuur" door onze
provogroep Ontbijt op Bed en Nieuw Links georganiseerd. Bij die gelegen
heid was er ook een soort zwarte mis met heiligenbeelden en dat werd een
relletje. Ik moest daarop van de hoofdredactie weg.
Naar Nijmegen stuurden ze me. Dat was natuurlijk in de boter. Met Koos
van Zomeren onder anderen maakten we daar toen de krant en in Nijmegen
gebeurde er natuurlijk wel iets.
'Ik heb naast de krant altijd andere blaadjes gehad. In Maastricht was dat
Ontbijt op Bed, Nijmegen Roodkapje, in Utrecht Troof, hier in Zeeland
De Gouden Delta en Nieuw-Zeeland. Naast de krant moest ik altijd nog iets
kwijt. Dat heb ik van Laurens ten Cate geleerd, de hoofdredacteur van de
Friese Koerier, veel te vroeg overleden, een prachtige lieve man. Die zei
me dan: "als je je ergens kwaad over maakt, gooi het eruit".
85
