Vrouwen als ooggetuigen
Wat hen voor mij bijzonder maakt, is dat ze het aandurfden om het
belangrijkste dat ze zich uit hun leven herinneren aan mij toe te ver
trouwen in lange, vertrouwelijke gesprekken, waarin ze taboes en inti
miteiten niet uit de weg gingen.
Mijn eigen zusters bijvoorbeeld, halen herinneringen op uit het gezin
waarin wij samen opgroeiden, waar ik verbaasd naar luister. Details
vaak, die veelzeggend zijn over gezagsverhoudingen, taboes en
gewoontes. Mijn geheugen heeft ze helaas niet bewaard. Maar voor
'de geschiedenis' van een familie zijn ze van wezenlijk belang. En
omdat de familie, het gezin, de hoeksteen vormde van de twintigste-
eeuwse samenleving, is haar geschiedenis dus óók een hoeksteen voor
de geschiedenis van onze samenleving.
Uit: Zeven Zeeuwse Vrouwen (1995) - fragmenten voorwoord.
Aan het eind van een morgen praten, klimmen we voor zijn huis de dijk op
en kijken in de richting van Zuid-Beveland. Het water van de Oosterschelde
is rimpelloos. De zon schijnt stil. Hij heeft zijn klompen aan en wijst waar
Reimerswaal gelegen heeft. Over alles heerst rust en we praten over werken
en genieten:
'Stilzitten is er niet bij. Ik heb me altijd te pletter gewerkt. Kan niet niets doen.
Natuurlijk is dat arbeidsethos me met de paplepel meegegeven. Ik kan nog
altijd niet anders, al doe ik natuurlijk nu alleen dingen waar ik plezier in heb.
mmm
86
