LUISTEREND OOR KEES S LAGER
wat gepubliceerd, poëzie, een roman, zijn derde boek komt uit. Maar om
zich in leven te houden zoekt hij een bestaan in de journalistiek.
'Tussen Koos en mij was meer dan een gewone band, we waren verwante
zielen. Bovendien: we hadden allebei een vrouw die Iris heette. Over banden
gesproken.
Nijmegen was het centrum van het links activisme aan het worden. Er zat
een radicale afdeling van de PSP; de marxisten en de leninisten waren
actief. Het waren heftige jaren. Veel van die mensen hebben zich laten
omscholen tot arbeiders en zijn werkelijk de fabrieken ingegaan. Ik niet.
ik vond het een beetje koketteren met de solidariteit. Bovendien kende ik die
wereld van de arbeiders, uit mijn eigen omgeving. Er was bij mij geen vage
bewondering voor de arbeiderswereld. Het is ook zo gemakkelijk, je kunt er
altijd uitstappen. Ik wilde veel meer die arbeiders, die onderkant in al zijn
facetten een stem geven. En vooral ageren tegen autoriteiten, tegen het
establishment. We waren zeer geëngageerd. Bij ons was de grens tussen
onafhankelijke journalistiek en actievoeren niet scherp. Ik heb dat nooit erg
gevonden. De andere kant maakt ook gebruik van publiciteit, van allerlei
methodes om zijn wil op te dringen, verbiedt dingen, houdt andere geheim,
geeft geen antwoord. Nee, een activist mag volgens mij gebruik maken van
zijn journalistieke vaardigheden.
In Nijmegen waren er sterke banden met de studentenbeweging. Koos en ik
moesten elke dag twee pagina 's vullen en we maakten daarnaast nog Rood
kapje, een provo-achtig krantje, voor alles wat niet in Het Vrije Volk kon of
waar we andere bedoelingen mee hadden.
Op een keer hoorden we dat in de binnenstad van Nijmegen woningen weg
moesten, gesaneerd. Via via hoorden we dat de moeder van Mar.x in een
pand had gewoond dat weg moest, zijn moeder was een Philips tussen
twee haakjes. We maakten pamfletten, B&W waren bang en gingen slopen,
's morgens vroeg. Nu is er op voorstel van de WD een plaquette aangebracht.
Na Nijmegen werd ik chefje van de Utrechtse editie, een redactie van vijf
man. Daar maakten we echt geëngageerde journalistiek. We deden zelf
onderzoek en durfden veel. We gingen undercover naar vergaderingen,
bestudeerden raadsbesluiten en gingen bij de mensen huis aan huis langs
om te kijken wat de gevolgen waren van raadsbesluiten. Bijvoorbeeld als
het ging om doorstroomsubsidies voor woningen. We ontdekten daar dat
een wethouder zelf boter op zijn hoofd had.
Als ik terugkijk was het een tijd van ongekende activiteit. Wat hebben we
hard gewerkt. Maar er was ook tijd om te feesten. Ook nam ik wel vakantie.
Reizen bijvoorbeeld naar vrijwel alle hoofdsteden. In 1963 trok ik door
de Balkan. We hadden een oude Skoda en die hebben we in Tsjechië laten
reviseren.
88
