A G
journalist geworden. Voor Vrij Nederland, Nieuwe Revue, De Volkskrant en
later voor de VARA. Er waren ook persoonlijke dingen die een rol speelden.
Mijn eerste huwelijk was op de klippen gelopen. Mijn ex-vrouw woonde in
Utrecht, ik zat alleen in Schoonhoven en toen kon ik een lange winter in het
huis van een kennis in Noordgouwe.
Het was een emotionele tijd. Ik was het warme nest van Het Vrije Volk kwijt.
Het was moeilijk, een tijd waarin je in dagboeken dingen van je afschrijft.
Maar ik ben dan ook wel weer iemand die snel iets vindt om te doen.
Daarna ben ik in Kwadendamme gaan wonen. Dan zat ik dichter bij Goes,
wat belangrijk was voor het doorseinen van reportages voor VARA 's Dingen
van de Dag. Bij de radio leerde ik wat het betekende om met geluid te werken,
om de emotie van de stem te laten horen. Alleen kwam ik toen ik eenmaal
bij de VARA in vaste dienst was, daar André Kloos weer tegen. Ik kreeg
een formidabele aanvaring met hem. Hij verbood ons in Dingen van de Dag
positief te berichten over de pogingen tijdens de Anjerrevolutie in Portugal
om daar een vorm van basisdemocratie in de bedrijven tot stand te brengen.
Dat was hem te anarchistisch. We behoorden alleen positief te berichten
over de partij van Soares, de Portugese PvdA.
Als actievoerder voor een
open Oosterschelde met
gratis mosselen 1972)
Het getij degebied
Een tijd lang zag het er naar uit dat zelfs het meest wezenlijke kenmerk
van Zeeland zou verdwijnen. Ik bedoel het getij. Wat was er vanzelf
sprekender in dit gewest dan dat?
Sinds mensenheugenis leefde iedere bewoner van de eilanden met het
ritme van de eb en de vloed. Het hoorde bij het leven zoals de zon en
de maan. Maar toen kwam de watersnood van 1953 en dankzij de tech
nische vooruitgang van onze eeuw kon er een plan worden gemaakt
om de zeegaten af te sluiten. Dat daarmee ook het getij uit het grootste
deel van Zeeland verdween, leek van geen enkel belang.
Maar toen dat omstreeks 1970 echt doordrong tot sommige bewoners
van de eilanden rond de Oosterschelde, gebeurde er iets bijzonders.
Ze kwamen in verzet.
En als ze me ooit zouden vragen wat in Zeeland de belangrijkste
gebeurtenis van de eeuw was dan kies ik voor de actie van een groepje
gewone Zeeuwen, die de Deltawet trotseerden en de Oosterschelde
wisten open te houden.
Uit: Krentenbrood met krukels (een Zierikzeese lezing).
'Ik raakte betrokken bij de Oosterschelde-acties, toen ik in maart 1971 een
pagina maakte over de eerste kritische geluiden over het afsluiten van de
90
