ERE
O O
Weken later. Aan de oever van de Oosterschelde op het terras van de
Heerenkeet bij de Schouwse Schelphoek. Stil en betoverend, een beetje
diezig in de ochtendzon. Het is laag water. Als ik het oude haventje nader,
zie ik Kees Slager al aan de glooiing scharrelen. Hij wou even zien of er al
van die Japanse oesters zitten. Bij zijn huis aan de Thoolse zeedijk stikt het
ervan. Hier valt het nog mee, zegt hij. Het adembenemend uitzicht over
het water zorgt voor een milde toonsoort. Eerst koffie, nog eens koffie. Dan
vertelt hij over zijn huis en gaandeweg komt het gesprek op het referendum.
We praten na over de gesprekken van de afgelopen maanden. Datje bij het
maken van een boek in tegenstelling tot artikelen en reportages het gevoel
hebt iets gemaakt te hebben, dat hij ondertussen een beroemd man is, over
het effect en de problemen van sommige boeken.
'Beroemd ja, ik merk het soms. Vanmorgen liad ik een handelaar in tweede
handsstenen aan de telefoon, ik bestelde een voer straatklinkers. En wat zegt
die man? "Bin jie die Slaoger van die boeken? O, ik je boek gelezen. Ja,
en oek da boek over die landarbeiders. En het klopt oor, zo was het".
'Ja, De Ramp is wel een goed boek. Je hebt gelijk: de combinatie van
interviews met archiefonderzoek maakt er iets bijzonders van. Het was een
geweldige klus om er een boek van te maken, een worsteling. Toen ik al dat
overstelpende materiaal had, heeft een vriend een reddingsboei gemaakt
- hij hangt nog bij me thuis - met de tekst "Help, Kees verzuipt" en dat
was zo. Het duurde lang voor ik de chronologie en de diversiteit van de
verschillende plaatsen in elkaar kon passen en de goede manier vond voor
de thematische hoofdstukken. Ja, misschien heeft mijn boek het historisch
95
