Gedachten ordenen
Mineke had ook veel, heel veel, kracht nodig toen hun dochter Sterre op haar
veertiende een ongeluk kreeg. 'Een auto schepte haar toen ze overstak. Hij reed
te hard.' Ze zegt het zonder veel emoties. Die waren er natuurlijk wel. 'Het was
afschuwelijk. Na de eerste schrik dachten we dat Sterre wel bij zou komen. Maar
daarna bleek ze in een diepe coma te zijn. En daar wisten ze toen nog zo weinig
van... We hebben zoveel zelf moeten ontdekken.'
Ze vertelt het verhaal van een stel zeer betrokken ouders, die hun kind weer al
les moesten leren toen ze eenmaal uit coma kwam. Maar dan ook echt alles. 'Ik
liep op enig moment met haar in een rolstoel door de duinen. En ik maar denken
hoe ik haar weer kon leren praten. Toen bedacht ik dat als je blaast er lucht uit
je mond komt die met klanken erbij een woord kunnen vormen. Ik liet haar dat
voelen. En zei tegen haar "Pim", "Pim" telkens maar weer. Ineens hoorde ik het
haar zeggen. Heel traag, maar het was er! Ik ben met haar naar een telefooncel
gerend en we hebben Pim gebeld... Ze kon het. En binnen een paar dagen sprak
ze weer. Soms drijft zo iets vreselijks echtgenoten uit elkaar. Bij ons niet. Wij zijn
echt maatjes. Ik zag Pim in dat ziekenhuis van een andere kant. Hij was dag en
nacht met Sterre bezig. Hij maakte contact, masseerde haar, verschoonde haar. Hij
begreep het ook als ik er even uit moest. Even ademhappen. Pim was positiever
dan ik. Dat is zijn aard.'
Ze zou er uren over kunnen praten. Alle hobbels die moesten worden genomen.
Alle instanties die ze met haar dochter heeft bezocht om werk. Ze is heel intel
ligent, maar ze kan niet meer goed onthouden. De frustraties die dat geeft. De
zorgen over de inmiddels dertigjarige dochter die nu zelfstandig een huis gaat
kopen met haar vriend. Ze heeft het allemaal opgeschreven. 'Een beetje zoals Pim
doet. Alleen ik publiceer het niet. Het is om mijn gedachten te ordenen.'
Mineke is niet rancuneus. Ook niet boos meer op de man, die haar dochter heeft
aangereden en haar leven zo ingrijpend heeft veranderd. 'Ze heeft het heel moei
lijk gehad, onze Sterre. Soms had ze geen zin meer in het leven. Maar ik ben niet
boos geweest. Wel heb ik op enig moment, nog niet zo lang geleden, zelf last
gekregen van alles wat ons is overkomen. Ik ben toen minder gaan werken en heb
alles eens voor mezelf op een rijtje gezet. Gezocht naar wat belangrijk is in mijn
leven. Neen, dat heeft niet tot grote verrassingen geleid. Wel tot meer rust.'
Zowel Wim als Mineke genieten ervan dat Sterre en de twee andere dochters
onderling contact houden. Mineke: 'Je ziet het ook wel eens anders. Maar vooral
Henrike belt haar zussen als ze te lang niets van ze heeft gehoord.' Trots vertelt
ze over Henrike, die een succesvolle carrière doorloopt in de journalistiek en Raya,
de Thaise dochter die tegen haar dertigste het roer omgooit en haar administra
tieve baan stopzet om naar de PABO te gaan om onderwijzeres/kleuterleidster te
worden.
