'De letterlijke invulling is natuurlijk passé. M'n ouders zijn er niet meer en soms
kun je niks meer terugvinden. Met Hans Warren ben ik op een middag eens over
het oude Bevelandse land gereden, zo'n hele tournee. Via Ellewoutsdijk en die
toch nog wat kronkelige route kwamen we uiteindelijk terecht op zijn geboorte
grond bij Borssele. Toen kon-ie z'n ouwe plekjes niet meer terugvinden, wat een
ontgoocheling dat was. Zodanig dat de man er lichamelijk onpasselijk van werd.
Hij zei: nou hoef ik nooit meer terug. Hij miste zijn bosje, hij miste de loop van de
sloten, het houvast. Huis weg, het huisje van Kaotje Waegenaer op de Kaoie weg.
Alles weg.'
Foto: Ruden
Riemens.
'Je ziet het overal, ik word er niet goed van. Dan rijd ik hier over Walcheren, kruip-
door- sluip-door omdat al die dorpsgezichten zijn vergiftigd door de verkeersmaat
regelen. Het woud aan borden, de bloembakken die snelheden moeten dempen,
de bobbels en hobbels op wegen. Zones en dat soort flauwekul. Kantelwegen. Ik
weet niet wat ik zie. Ik kom hier in heel Zeeland geen enkele dorpskom tegen die
mij, ook zonder al die smeerlapperij, uitnodigt om nu eens even vol gas te geven.
Daar zijn die dorpen namelijk niet op gemaakt, ook vroeger niet. Dus vanwaar al
die nonsens? Per se willen en menen dat het zo hoort. Offeren aan zelfverzon-
nen maatstaven die generiek zouden moeten zijn, die dus voor iedereen zouden
moeten gelden. En zo de gekkigheid ten top. Er leidt goddomme geen enkele
dorpsstraat nog rechtstreeks naar de kerk of het kerkhof.'
