'Café La Palette, 43 rue de Seine. Onlangs was ik met Yuri in Parijs en ik zeg: ik ga
even een glaasje wijn drinken op de ouwe stek. Daar zat de Nederlandse kolonie
altijd - de correspondenten van de grotere kranten - de Cobramensen, de Vijfti
gers. Weg mevrouw! Zat er een of andere onbenullige galerie. Je weet wel: veel
wit en zwart en daartussen niks. Modern, modieus, niks te zien dus, niks te bele
ven en m'n café weg. Dat was een instituut daar! De hele hoek van de boulevard
Raspail naar de rue Campagne Première, alle schildersateliers weg. Daar staat nu
glas in beton. Het is toch een aanslag op alles wat er is. Montmartre was vroeger
een gewone buurt. Nu worden de hele tijd de kleren van je lijf gerukt door figuren
die je naar binnen moeten zien te werken. Slechte wijn wordt er geschonken, 't
is niks meer. Daar moet je het niet voor doen, een tour de nostalgie, daar moet je
het echt niet voor doen. Librairie La Hune, dat is dé boekhandel tussen Les Deux
Magots en Café de Flore op de boulevard Saint-Germain - ik heb er als jongen nog
gewerkt voor een appel en een ei. Lees ik enige tijd geleden in Le Figaro Littéraire
dat La Hune met sluiting wordt bedreigd. Daar heb ik dan toch een misselijke dag
over als ik zoiets lees. Het is gered van de strop, maar nochtans, ik had er een
kwaaie dag over.'
