Le Luxembourg
Uit herinnering is geen dagboek geboren
en toch,
we slaan de bladen terug
en schrijven
een dag:
Japanners tekenen gebaren,
de duiven in hun rust,
het lispelen van vrouwentongen
en de vermoeide jongens
van grijze zachte steen.
Waren de zomers vol
ze gaven vaker licht
aan zulke pralende seconden.
Uit herinnering is geen dagboek geboren
en toch,
niet wetend wat met het licht te doen
slaan we de bladen terug
en schrijven
rond de pijn:
dat we niet spreken
stamelen stotteren konden,
dat we
niet
(met Jan-Dirk)
