Blijven proheren en doorzetten
Leo Vos uit Buttinge (1959) was een van de leerlingen. Hij omschrijft zichzelf als
een eigenwijs mannetje dat 'blijven proberen en doorzetten' als levensmotto
heeft. Dat doorzetten, het nooit opgeven, is hem geleerd op Zonneveld, dat voor
hem een bekend terrein is geworden. Hij woonde bij zijn ouders thuis in Buttinge.
Vanaf zijn derde jaar kreeg hij er therapie. Elke week bracht zijn moeder hem op
de Solex naar Oostkapelle. Later ging hij dagelijks per taxi naar school, de my
tylschool, een school voor motorisch en/of meervoudig gehandicapte kinderen.
Leo kreeg onder andere les van het tandem Hans Overduin en Bob Latuheru. Er
was veel persoonlijke aandacht. Hij doorliep op Zonneveld eerst de lagere school,
daarna de MAVO. Toen werd hij steeds door zijn moeder gebracht, nadat die
haar rijbewijs had gehaald en er een auto was aangeschaft. Van de zeven leef-
Koningin Juliana bezoekt Zonneveld
in de herfstvakantie van 1977.
Links op de foto Hennie Versluis,
ergotherapeuteM.Hupkes, voorzitter
van het bestuur en leerling Leo Vos.
Leraar Hans Overduin herinnert
zich nog dat Juliana heel lang bij de
leerlingen gebleven is. Zij toonde
voor het werk van de leerlingen veel
belangstelling. Stelde in haar enthou
siasme veel vragen en vergat daarbij
het draaiboek met als resultaat dat de
opening van de nieuwbouw één uur
te laat plaatsvond.
tijdgenootjes met wie hij op de MAVO zat zijn er nog twee in leven. Dat is niet zo
verwonderlijk, omdat drie studiegenoten aan spierdystrofie leden.
Zuurstoftekort bij zijn geboorte veroorzaakte spasticiteit. Een lot dat zijn hele leven
bepaalt. Door scoliose, een kromming van de ruggengraat, moest hij langdurig het
bed houden. Door de scoliose dreigden zijn longen dichtgedrukt te worden. Met
een operatie wachtte men liever tot het lichaam volgroeid was. Op zijn twaalfde
volgde echter toch een operatie in Nijmegen waar hij zestien weken verbleef.
Daarna werd de draad in Zonneveld weer opgepakt.
