Sluiting Zonneveld
zen.' Doorzetten is hem vooral geleerd op Zonneveld. Hij zegt: 'Ik heb er op eigen
benen leren staan. Maar Zonneveld stond op de verkeerde plek, te geïsoleerd, je
was te veel afgesloten van de buitenwereld. Diezelfde buitenwereld omarm ik
nu.' Zonneveld is een mooie en fijne herinnering. Tien jaar na sluiting ligt bij de
voormalige uitgang een zonmotief als gedenksteen. Ed Leeflang heeft de randen
gesierd met de tekstregel 'Hier heeft "Zonneveld"gestaan waar mensen leerden
leven die anders door de wereld gaan'. Leo Vos was de initiatiefnemer hiervan.
Het doek voor Zonneveld viel door een provinciaal plan om de revalidatie te con
centreren. In 1989 werd door de Provinciale Staten het Provinciaal Plan Revalidatie
opgesteld, dat voorzag in een samengaan van kinder- en volwassenenrevalida-
tie. De revalidatievoorzieningen werden geconcentreerd in Goes en Terneuzen.
145
Concentreren en zelfstandig maken, los van de algemene ziekenhuizen, los van
Zonneveld. Bij realisatie wachtte een beloning: een klinische voorziening voor vol
wassenen in Zeeland. Er moesten knopen worden doorgehakt om tot splitsing
te komen. Dat ging niet zonder slag of stoot. Bezorgde ouders waren faliekant
tegen de veranderingen. Ouders die soms hun baan en woning elders hadden
opgegeven om vlakbij hun kind in Oostkapelle te wonen. Zonneveld had toen een
capaciteit van 93 bedden. Ook bij de ziekenhuizen was er weerstand bedden in
te leveren. De Stichting Revalidatiegeneeskunde Zeeland (RGZ) was in het najaar
van 1989 een feit. In januari 1991 werden de erkenningen van de kinderrevalida-
tie (Stichting Zeehospitium Zonneveld) en de volwassenenrevalidatie van de alge
mene ziekenhuizen overgedragen aan de RGZ. De volwassenenrevalidatie kent
haar oorsprong in het St. Joanna-ziekenhuis te Goes. Thans doet dit voormalige
ziekenhuis dienst als wooncentrum met 42 seniorenwoningen.
